Kıyametimi Sevdim

[kaaniscen]

Kıyametimi Sevdim

işte bıraktım
kendini saklamalarını
ben gizinde kıyameti buldum
yorulmadım
belki gülüşün
beni
ömrümün tek emanetiydi kıyametime
kıyametimi sevdim...

üzülme
ben bir yandan yanarım
gazel artıkları gibi sayrı sayrı
kendi içimde çırıl çıplak namussuz bir alev gibi
bir yandan dağ ve orman kaçığı sular yürür
pir...pak
haykırma isteklerime kadar
gözlerine kapılıp gitmişliğimi serin
yağışlı
gelincikli
mutluluk ağlayışlı
üzülme
kaybolmam kıyametlerimi bırakıp
gitmek de birgün can verir mi dersin
kıyametimi sevdim...

işte bıraktım diyorum
parmaklarını kaçırışını gözyaşlarıma dokunmaktan
ben izinde kıyameti buldum
durulmadım
belki susuşun
beni
kahrımın son emanetiydi kıyametime
ben emanete hıyanet etmem
bırakmıyorum gelmemişliğini hiçbir sabahıma
yönüm yolum memleketsiz
artık hiçbir yanda değilim
yalnız bir göçebeyim
içimdeki bu kusursuz yangınla
virane
kıyametimi sevdim...

haberini beklemiyorum gitmelerinin
demek çaptan düştü ölüm
gökyüzünde gelinlik giyerken bulutlarımız
bana teslim ettiğin umutsuzluğun kayalıklarından
düşmek üzereyim
belki son çağrısına kar kokulu şiirlerimin:

'denizine küstürdüğün bu alazlı
bu haylaz martılar yüreğinin ay ışığındadır
her gece saat beşte sızar yüzüne
korkma
en büyük hesaplaşma kendinledir
sen sevgine köle ol
ki hiçbir özgürlük tuzağına düşmesin
korkak unutmaların... '

unutmak cennetse
tanrı beni defterinden silsin
unutmam sana tapma kıyametimi
isterse bütün umutlar kıymetini yitirsin
kıyametimi sevdim...

bütün çıtırtılar öfkemin ayazında
öfkemin ayazında kızılca kıyamet
yaktığın benim reyhan yorgunu ellerinle
kim ki nerde bir gül yaprağı koparmıştır
acısı niçin benden böyle çıksın
hiçbir sözün üşenmiyor kalbime saplanmaya
saplandığın yerden çıkmıyorsun
hangi ölümden emir aldın
böyle hiçbir yola beraber çıkmamak için
beni bıraktığın yerde güneş renkli bir çocuk
upuzun eskir...samimi kumrular yanaşmaz ayaklarımıza
anılarımı okşasam avuçlarımda bir damla sesin kalır
sesindeki ılık şefkate doymak bilmez acılarım
ve unutamamanın tek kahramanı bendim duyulmamışça unutulmuş
unutulmak kıyametinde
limonküfü gözlerim şaha kalkarken derin çizgili uykulara
çiçek bozuğu bekleyişlerle ateşini körüklerim örselenmişliğimin
kıyametimi sevdim...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


yağmuru izleyen çocuklar gibi...

şiirlerimle

ve

şiirlerimde

bekliyorum...

[susmasinsarkilar]

unutmak cennetse
tanrı beni defterinden silsin
unutmam sana tapma kıyametimi
isterse bütün umutlar kıymetini yitirsin
kıyametimi sevdim...

gerçekten çok güzelmiş...