Lal Yalnızlığımı Terk Edişlerine

Lal Yalnızlığımı Ter Edişlerine

bir akşamüstü ufkuyum ben anlasan artık
mimozalar açılırken sonsuzluğumuza
beynime çaktığın sorusuzlukla taşıyacağım kendimi
dudaklarından aşırdığım lal boşluğa
ve çocukluğum kadar tuzlu ve ılığım
yalnızlığımı terkedişlerine

kömür karası sıcağı saçlım
ellerini öptüğümü yağmur sanma
bu buz gibi Şubat sabahlarında
seni uyandırmaya kıyamadığımdır
ve seni anlatır gibi öleceğim
ölürsem uzağının dibinde
ve ölür gibi anlatacağım
her şeyin ötesinde sığındığım şefkatini
bakışlarının derinliği kadardır
seni sevdiğim sevgi
ama uçar gibi
ama acı
ama buruk

sarılmak istiyorum sana
evrenin en güzel ağaç dalları olsun istiyorum
seni sardığım kollarım
istiyorum ki doğası olayım gözlerinin
esmer gül tomurcuğum benim
akşam duruşlum
türkü konağım
gönlümün kartal uçuşu
yüce dağlar belalısı
katar katar turnalar olur sesim
çağırırken seni
ve yüreğim kaç kınalı kekliğin vuruluşu olur
bilsen
terk edince yayla baharı serçesi sekişlerin
yalnızlığımı...

Kağan İşçen

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.