Mahşerî Bir Yalnızlıktı Karanlık ve Islak
günü hatalarıma kurban ettim
dalga kıranlar boyu kargaşa çıkardım
mahşeri bir kalabalıkta haykırdım yalnızlığımı
iş zamanıydı kimseyi dinlemedim
başıboşluğumda kaçmak isteği sıkıntısı
bir şeyler yanlış gidiyordu manzaram bozuk
sigaraya başlamayı düşündüm kaç kere
ne mutluluk altın tepsideydi ne mutsuzluk umurumda
gözyaşlarımla hafifleyemedim hayır yoktu denizlerden
sözcük azığım bitmişti
susarak konuğu oldum yalnızlıkların ıslak ıslak
içerleyerek ağzının kenarıyla adımı sayıklamana
alındım alık alık
balık hafızalı olmana
orta oyunundaki kenarındım
kenarındaki orta...
ulan kaldırım kenarlarındaki pisliklere yığıldıydım
karşımda dört dalyan kılıklı hırpani serseri
sigara istediydi parkamın kokusundan sakalı en uzun olanı
kusarken aptallığımı yavru kediyle koro halinde
umrunda değildi değişik sözlerle saçlarına tapınmam
ah sosyalist gecelerim bitmezdi güya
ve her hain kapı gıcırtısında ayrı bir baskın öyküsüydü
senden ayrı sana tavrımın özeti
iç çamaşırlarım çek yatın altındaki kitaplara sarılı
üzeri salçalı yoğurt lekeli gazete parçaları arasından
en az on kez çarpıntılı uyanırdım bekleyen haline
kara kapkara bir heyulaya dokunurdu komplekslerim
ciddiye alınmayacak bir zaman sonra
güneşini seninle aldatacağımı düşünmek yorgunluğuyla
senfonik sırıtırdı dişlerim...
kendime güvenmediğim için sevmedim sana güvenmeyi de...
ayrıntılardaki fahişeliği hissedince
acılarım
gözlerindeki ironiyle muhatap olurdu ya küfürlerim
sen gözlerini kapa derdim
ben senin yerine öleyim
sen gözlerini kapa
ben senin yerine öleyim...
Kağan İşçen