Mevsimler Çıldırdı

göğermiş soğan gibi
gelir konarsın gönül soframa
yeşil bir çocuk olur
bu bahçe
bu çağrışlar
umudun karasabanına sürmektir kendini
o aşk işte
övünmek gibi olsa da
altında ezilmedim hiç girdiğim şu yükün
bir tek seni sevmek yürütmekte olduğum
hayatımın asli görevi
yükümlülüğümdü ayrılık iyi düşün
unutsan da unutmadığımı ölümü

kışın sürgün verdi ennihayet ateşim
bu ne ateşi olmalı
evrenin karmaşık hal sorusu bu olmalı
mevsimler çıldırdı
mevsimler köşe kapmaca
yer yerinde değil
iklimler göç etti ilk defa
kuşlar şaşkın evsiz
iklimler içimizdeymiş meğer
ayaklarımız bizimse yeryüzü anlamlı
ne için adımladığımızla dolu anlamlı
kimbilir bu kaçıncı dünya
hangi bilmediğim rüya yaaa
hangi baharın ihaneti
eylül kadar aldatmaya yatkın hazı ve nazır kuşları
kaç defa diyecem
iklimler nerde senin iklimlerin
yağmur nasıl senin karasızlığın

kağan işçen