Murathan Mungan

[ravza]

Daha az seviyorum seni, giderek daha az…
Unutur gibi seviyorum,
Azala azala
Aramızdaki uzaklığın karanlığında
Geceler kısalıp gündüzler uzuyor öyle olunca
Daha az seviyorum seni
Kendimi iyileştiren bir yara gibi
Daha az ve zamanla
Sen geceyi tutuyorsun;
Ben nöbetini uzak dağ kışlalarında…
Görmüyoruz birbirimizi
Usul usul sis iniyor kopmuş yollara .
Bir tek gece vardır hayatında ömür boyu sürer nöbeti
Buda öyleydi
İyi ol
Sağ ol
Uzak ol

Ama…
Bir daha görme beni

Alıntıdır. Yazan: Murathan Mungan

[uzak]

Sabah uyandığımda odanın kapısı açıktı, eşyalarını toplayıp gitmiştin baktım. Yalnızca terasta unuttuğun havlu çırpınıyordu rüzgarda
Bir daha hiç rastlamadım sana, hiçbir yerde hiçbir yazda
Düşünüyorum aradan tam on üç yıl geçmiş
On üç yıl önce içinde uyanan o isteğin anısı saklı duruyor mu sende?
Birden adını hatırlamadığımı farkettim bu şiiri yazarken, ama terasta çırpınan havlunun rengi hala gözlerimin önünde


Onüç yıl sonra şimdi sevgilimden ayrıldığım bu derin, bu kavurucu günlerde neden ansızın aklıma düştüğünü sordum kendime. Sonra anladım: Bir aşk birçok aşktan yapılıyor
ve ayrılınmıyor hiçbir seferinde


Alıntıdır. Yazan: Murathan Mungan

[uzak]

Unutma hakiki erkek, yüzlerce erkekten meydana gelir. Zaten bir zaman sonra, yüzlerce erkeğin sana verdiğini, bir tek erkekten beklemeyecek kadar olgunlaşmış olacaksın sen de... Bence, bu durumun tadını çıkarmalısın. Bir kadının aradığı o bir tek erkek, her zaman için hayali bir varlıktır. Hiç olmamıştır. Bir erkek, birçok erkekten meydana gelir. O da yalnızca bir tasavvurdur. Beyhude bir tasavvur! Anlayacağın, erkek diye bir şey yoktur bulut bakışlı kızım. Erkeklik, yalnızca bir durumdur. Bir kişinin varlığıyla değil, ancak birçoğunun varlığıyla sağlanabilecek olan ümitsiz bir durum! Her erkekte, aradığın erkeğin yalnızca bir parçasını bulursun. Gerçek bir kadın için, gerçek bir erkek, Allah gibidir, her yerdedir ve hiçbir yerdedir. Aşk da budur zaten! Başka birşey değil. Aramaktan vazgeç, demiyorum, bulmaktan vazgeç melek-oklu kızım!

Alıntıdır. Yazan: Murathan Mungan

[hoca1982]

İçimizden eksildi...

Artık heyecanlandırmıyor beni
garlar, peronlar, benzin istasyonları,
uykulu mola yerleri, yabancılıklar,
bilmediğin dağ rüzgarlarıyla ürpererek uyanmak
bir gece vakti, dalgın bakışmalar
sonra uykusuz sabahlarda indiğin sahil kasabası
daha gövdene uyanmadan serin tuz, kıştan kalma dalgalar

bir yerlerde beklediğini sandığımız büyük rüyalar
galiba artık heyecanlandırmıyor kimseyi
nicedir eksildi içimizden o çekip gitme duygusu
eski neşesine bir türlü kavuşamayan kalbim
saçıp savurdu buraya gelene kadar
içindeki şarkıları
şimdi gündelik hayatın sade gürültüsü, kuru düzeni kuşatırken
sessizliğimi
ardına saklandığım kelimeler
kadar bir hayat
ölmeden önce okunacak, yazılacak birkaç kitap.

Alıntıdır.Yazan:Murathan mungan