Mutluluğa hep uzaktan baktım üzülerek....

[berin]

İçeriden dışarı doğru sürüklenir hayat
yalnızlığa yalan sızar,yalana aşk
duyan bir el dokunmaz yaralı ruha
şehir görkemlidir,ama aşağıda bırakır çırpınanı

Tuhaf bir yakınlıkla kırbaçlar kederi,
sadık bir dost olur yitirilen ses baçucunda
duyan bir el yarayla ruhu tanıştırır
kasaba kasvetlidir ama yukarıda tutar yolcuyu

Karanlık gökyüzünü tehdit edince
içinde ki sızı
kasabanın son ışığında görürüsün
seni şehrin hayatından koparıp alan yüzü
yüz ki sana sevdalı bir anne gibi
sımsıcak bir ölüm gibi fısıldar
gir artık,etrafında dönüp durduğun acıya

O acının içinde kurtuluşun
O acının içinde kurtuluşun

Bitti artık,bitti
bulup bulup kaybetme oyunun...

Şehir görkemlidir,ama aşağıda bırakır çırpınanı
kasaba kasvetlidir,ama yukarıda tutar yolcuyu...

[hoca1982]

Yok yoooook.!!!!
Acıyı o kadar tatmışım ki ondan kurtulamıyorum.
Bu şehri terketmek neye çare??
Ben ne kadar gülmeye çalıştımsa,
Bu şehir ve insanları hep ağlattı..
Yardım edin diyorum neyin var ki?,
Diyorlar.....
Anlamıyorum bu hayatı,insanları hereşeyi...
Bugün kendi kendime dedim ki:
'Galiba herşey bitti benim için....'
Mutluluk uzak benden ya da acıdan yaklaşamıyor....
Acı bırak beni yaşamak istiyorum...
Ölümü neden bu kadar yakınımda hissediyorum?????
Sanki şu an şu dakika ölecek sanıyorum kendimi...
Çok uzağa bakıyorum mutluluk neredesin..!!!!!!!!!!!

[nurayk]

Hoşbulduk arkadaşlar.. Ama daha fazla çözemedim

[hoca1982]

Bakmaya da devam edeceğim galiba...Çünkü hayata dair hiç umudum kalmadı...