Mutluluk Soy Ağacım

sevince boğulur rüzgardaki iyot
saçlarının ıtır kokusuyla mavi
karmakarışık bir dünyaya inatla
direnirken karanlığa aykırılık
zamana eyvallahsız...kırık kalpli
aşmaktın...

geçmişte kalan bir sinema mutluluğu
ellerimin boşta kalan sızısıyla düşümde
temmuz öğleni uykularıyla didişecek denli
ayrılıklarımın gerisini benim getirmem gibi
güzel ve doğru bir mutsuzluk bu
özgürlüğe doğru
koşmaktın...

hiçbir giden geri dönmeyecektir geri
dönen o değildir sende kalan ayrılığa
zamanla ölçülmez o şaşkınlığın boyu posu
uzaklık aşktansa ulaşılmazlaşır yalnızlık
yakın anlamlar yarım yamalak dokunup geçer
şaşmaktın...

yaşamayı özleyen kabullenmiş sessizliğin öncesiydin
mutluluk soy ağacımın köklerindeki toprak kokusuydun
sıcak taşlara uzanan gölgeler gibi yakışırdın acılarıma
bozduğun gibi şimdi bütün iyi niyetli unutkanlıkların tadını
taşmaktın....

kağan işçen...