Olur

akşam fısıltısı ince fasıl
karanlığa takılmaz aklı sevdanın
toprağın kokusuyla avunur dert
derdin kendisi toprak olur...

gün geçmez penceremin uzağında da
adımlarım yaralarımda asil yankılanır
şaka gibi geçer bulutlar üstünden acının
acının adı konuşmak olur...

gözlerim sapsarı bir karanlığa açılınca
göğsüm ağrılı bir saplantıyla çalkalanır
yollar yürürüm türkülenir sensiz soluğum
türkümün sonu yalnızlık olur...

umut durağını bulamaz kaf dağını aşar
yedi iklim anlatamaz isimsiz sürgünlüğümü
üzerini otlar bürür yaz dargını gülüşümün
yazımın bahtı kara kış olur...

gecikmiş biricik anımsın geleceğimde de
ben yokluğunun varlığı bir çıkmaza kördüğümlü
ölümsüz çaresizliklerin can yoldaşıyım
canımın sebebi bir bakış olur...

kağan işçen...