Ömre Nazlı Aşka Acele

[kaaniscen]

Ömre Nazlı Aşka Acele

1.


ellerimde sensizlik ıslıklarım
dopdoluyum boşluğunla
yarım bırakarak tüm sorularımı
tamamlıyorum tüm yanıtlarımı
mayhoş bir sessizliğe kuşandığım
bu sensizlikten alacaklıyım
ömrümün en birdenbireli anını
tamamını

ansızlık kargaşalı bir yoksullukta
tanıdım akşam kahvelerinde hüzünlenmeyi
fabrika çıkışlarında kirli sakallı yüzüyle
son vardiyasını düşleyen işçiler gibi
sade güvercin uçuşu bakışlı
peşinin peşindeyim

evler yaşlı ihtiyar kederli
duvarlarda çamur ve balçık içinde
kesişirdi gençliğimiz
daha sen o zaman beni tanımazdın
bense yasağınla haşır neşir hayalli
karşı karşıya pencerelerimiz yoktu
komşu balkonlarımız
kuşları özgür bilirdik hep
kendimizi hatasız birer filinta

'olmadı üstad
sevmek bizde böyle
işte
yangından mal kaçırır gibi
ecele çalışmışız be üstad
ömre nazlı aşka acele
biz bu dersten hep sınıfta kaldık
saatler ve hayat
mutsuzluğuyla aman vermez ağustos gibi
akrep kadar soğukkanlı
ayrılmadı hiç başucumuzdan
olmadı üstad
bu bozgun
bozgunumuz habersiz kendi bozgunluğundan
kaybetmedik asla...'


2.


4 dakikada acele vesikalık anında da vardır aşk
acemi duruşlarımızın
ayna düşmanı şip şak saçlarımızda masumdu mahzundu güz
arkadaşlarımızın cigara kutularının kağıtlarında
hep gülümserdi albatros
içimizdeki sıkılgan dalgalı dehşet karanlık denize
kasetçi dükkanlarında arardık ya gerekçelerimizi
bize göre aşk hep büyüktü üstad
acımız çok büyük satır satır yaprak yaprak fidan boylu

kargı toplayıp acemi kasnaklı yapardık
kokulu teneke çay kutularında
kardığımız un tutkalıyla
kibrit kutularının ön yüzlerini biriktirirdik
birlik onluk yüzlük binlik...
150 kuruşluk çekirdek külahlarında öğrendik paylaşmayı ilk
şekilli taşlar biriktirdik ilk öykümüze
mutluluğu orda mı bıraktık be üstad
bırakmadık asla...

3.

özendiğimiz şarkıları yaşamak için
çok gördük kendimize yel değmezliği
iyi de ettik inkarsızlığa tutsak
havamız samimiyetimizdi akşam kasvetli
şiir yazmadık ama yaşadık öğle sonlarını hor görmemeyi
hiçbir bulvarın göğsü yetmedi emzirmeye yalnızlığımızı
ekmekten çok ufaklarını sevdik
ah bu baş döndürücü uyumsuzluk
ah bu can pazarına sürmemiz canımızı
ah bu okunaksız yazılarımızda güya sakladığımız
ah bu gözümüzden sakındığımız kapı zilleri
içimizdeki nefesle yayılıyor yangın
otobüs duraklarından esirgemediğimiz gözlerimiz
daha hiçbir yola koyulmadı koyu kahve rengi gözleriyle
randevusuzluğumuzun
hiçbir imladaki hiçbir üç nokta durduramadı bizi
beheeey be üstad
vaz geçmedik asla...



kargı:kamış
kasnaklı:uçurtma
un tutkalı:un suya karıştırılarak yapılır

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

[vErda]

10 numara...