Nice hikayelerim bitti hep acı sonla.Ve böyle devam edecek biliyorum.Ama umursamıyorum artık.En acı ayrılığı bile gülerek karşılamayı öğrendim artık,karşımdakinin şaşkın bakışlarıyla...Birisi sizi üzüyorsa bilin ki üzülmeye değmez birisidir o. Aslında kendimizi üzen bizden başkası değil.Mutluyum,ve biliyorum; mutlusun, o da mutlu. Biz de mutluyuz, siz de, onlar da mutlu.İste, yeter.. yok olmalı her zaman.Gıcıklığına
Anlaştık di mi?
onun başı benim göğsümde, benim başım onun başına yaslanmış halde...
o yaşta bile birbirimizi hayranlıkla severken bitmeli...
başkaları bittiğini sanarken, "biz" sonsuzluğa uçabilmeli...
yazı gerçekten çook güzel.hani bazı hikayeler vardır ya okuyunca insan şöyle bir düşünür kendini kahramanın yerine koyar onunla kendini özdeştirir.sonra çok güzeldi be!deyip derin bir nefes alır sonra hayata biraz daha anlamlı bakarak devam eder.işte böyle olsun benim hikayem, herkesi etkilesin hikayemin sonu.insanları biraz düşündürsün.anlamlı bitsin yani boşuna yaşamış olmıyayım.