yıkanmamışlıkların izi var hep üzeride
o kötü hallerin sinisi kalır hep tenimde
o seslerin iniltisi vardır hep işittiklerimde
bir sızı yatar kalbimin derinliklerinde..
düşününce bazı şeyleri
geçmişte olan o işleri
az bile yapmaktayım ben şimdi..
Halbuki böyle mi olmalıydım ben
bir çocuk gibi şen gülebilmeliydim
içimden gelebilmeliydi sesim
ta derinlerden sökülüvermeliydi kahkaham
ve hesapsız olabildiğine candan
hiç kısılmadan,hiç kurumadan
gülüvermeliydim öyle hiç kasılmadan
samimiyetim çekinmemeliydi kimseden..
oysa ne güzeldir çocuk sesi
ne ilginçtir ne bitmezdir
sanırsın ki hep gülecektir
hiç sakınmadan hiç hesaplamadan
salıverir kendini açığa hiç gocunmaz
yeni yeni sözcükler şekilendirmeye çabalarken hayata
doluverir o şen sesi her yana..
gülümser hep ağlamaz çocuk sesi
ağlatmaz hiç güldürür çocuk sesi..
nasıl özledim o günleri
o yılları özledim..
sanki an be an yaşarım
ıssızlığında tenhalığında ruhumun
yeniden yine acıyarak
duyarım o sesleri
görürüm o günleri
hissederim o hisleri..
geçmişimde kalmışım
geçmişin izinde yanılmışım..
geçmişe takılmışım
geleceğim var mı ki!
ıstıraba dalmışım
tek dertli benmiyimki!
sevgiye susamışım
sevgi gösterdimmi ki!
hep açıkta kalmışım
hiç örten oldummu ki!
hep açlıkla savaşmışım
acaba hiç doydummu ki!
ilgiye muhtaçmışım
ilgi gösterdimmi ki!
ah ben ne olacak ki ben
tüketir de beni hem
bu haller kalıcı mı
daha çok yıkıcı mı
mütemadiyen ağlarım
mütemadiyen gülerim
mütemadiyen severim
mütemadiyen sevinirim
mütemadiyen hayallerim
kim duyar ki beni kim
hangi sebep hangi kin..
hangi toprak beden benle oldu ki
ne maddi ne manevi
kim bana katıldı ki
kim beni anladı ki
gerçekten istermiyim ki
gerçekten severmiyimki
sadece bir sevgiliyi
dostluğu,arkadaşlığı,sevgiyi
hayallediklerimi gerçekten
ama gerçekten istermiyim ki
sadece olmasını istediğim için mi isterim yoksa...
bunu hiç düşündümmü ki..
böyle her zaman çabuk
kırılmamalıydı hevesim
ben çocuğum daha çocuk
oyunlardayken aklım
yorulmamalıydı kalbim
halbuki daha çok gencim
ne ki benim eksiğim
tek istediğim sevgim..
hiç sesim çıkmamış duyulmamışım
acaba duydummu ki
susturulmuşum daimi
acaba konuştummu ki
kimse düşünmememiş beni
acaba düşündümmü ki..
kimsesiz kimseymişim
ah ben ne sevimsizmişim
ben ah ben neler neler
neler kaybettim neler
neler çektim,çektirdim neler
hala da devam eder
bu kaybetmeler
hep kaybettirmeler
nereye kadar gider
elbet yaş hep ilerler
zaman durmaz ilerler
bir salise bile durmaz ki
inatla hep ilerler
şevkle hep ilerler
heyecanla hep ilerler
sanki yarışa çıkmış gibiler..
bir ben aynı mekan
zaman benden sıyrılan
bir ben aynı zaman
zaman ebni unutan
kimse yok beni çağıran
zaman geçer üstümden
adımı yok çağıran
ben olurum unutulan..
hep aynı günüm aynı
zaman aynı hayat aynı
ben aynı yalnızlık aynı
ben yalnızlık aynası
zaman yalnızlık şarkısı
yalnızlık zaman kırbacı
ben zamanın sarkacı
yalnızlık ben tıpkısı
ben yalnızlık ve zaman
ayrılmaz üçlü olmuşuz her an
araya giren kimse yok..
zaman unutturmaz anları
hiç unutturmaz olanları
zaman üstüne tuz basar
acıyanı azdırır
daha beter kanatır..
o hep kanayan yaraları
geçmişin günahları
hep gözümün önünde
zaman benim içimde
ben zamanın peşinde..
ben aslında ben yalnız
hatırladığım kadarım
yaşadığım kadarım
yaşayabileceğim meçhul
anılarım yaşatır..