Oyunum
Sen bilmezdin sevgilim, ben bir oyun oynardım, 'benimleyken benimsin' diye bir oyundu bu ve sen billmezdin.
Üstümüzü örten çatı, evimizin çatısıydı ve çırılçıplak karşımda uzanırken baktığım pencereden girerdi ışıklarıımız. Sen bilmezdin, birazdan yol uzanıp gerçek yuvama dokunduğunda aslında hiçbir vedanı kabullenmediğimi. belki de oyun biterdi biz arabaya binip ilerlediğimizde.
Biz birbirimizindik oyunda, sen bilmezdin.
Uzayıp giden yollar boyunca ben hep geri geri giderdim gözlerimle, yol bitmesin bütün kırmızı ışıklar bizi tutup yakalasın isterdim. Yine de beni bırakıp giderdin bir yol ağzında ve devam ederdi hayatın normal akışında.
Ben öylesine bir ayrıntıydım ve senin çizgilerin ışık saçardı herkese..
Sonra tesadüfe aklına gelmemle herşey yeniden başlardı. Varlığımı hatırlardın. Senin deyiminle bir yudum huzur istediğinde kana kana içmek için arardın beni. Ben hep gelirdim , hayır dedirmezdi ki içimdeki sen.
Dolabımı açar ve içlerinden bugün bana en yakışacak gülümsememi takınırdım. Mutsuzluğumu görüp benden de kaçma diye. Umursamaz tavırlarımla kocaman bir kadın oluverirdim hatta, daha 17 yaşımda. Sırf bir çocuk gibi görme beni ciddiye al diye.
Sonra gelirdin en yeni karanlık hüzünlerinle. Bir koku gibi sarardı beni yazgın. Kabullenişti bu bütünüyle. Aslında benzer yanlarımız da çoktu. Sevdiğimiz insanlar bize çok yakınken , hatta onlara dokunabiliyorken istediğimiz gibi şekillendiremezdik, hayallerdeki gibi olmazdı hiçbirşey. İşte bu oyunun tek tesellisiydi. Ortak acımıza sarılıp hislerinin aynısının kalbimden damarlarıma dağılışını izlerdim.
Sen bu oyunun kurallarını da bilmezdin, hep hata yapardın bu yüzden. Bazen günlerce haftalarca kirli bir elbise gibi atıverirdin bir köşeye. Ayağına takılıncaya kadar dikkatini çekemezdim. Bin pişmanlıkla bakardın yüzüme. İçinden geçenleri okumaya çalışırdım. On senelik sevgilini benimle aldattığın için hem pişmanlık hem gurur duyuyordun. Bir damla huzurundum ben senin. Sığınacak tek yerin. Bense bir oyun oynuyordum tek kişilik. Sonunda hep gitmeler olan.
Üç kişilik yalnızlığımız, yalanlarımız kötü yazgımız sonumuzu yazdı. Ben oyunu kaybettim, kabulleniyorum artık. Senuyurken saçlarını okşayarak anlattığım yalnızlığımı da unut.. Oyun bitti..
oyunum..
-
- Üye
- Mesajlar: 416
- Kayıt: Pazartesi, Kasım 21, 2005 11:44
- İsim: aysel
- Konum: Eskişehir
Re: oyunum..
beğenmene sevindim yaskaman
-
- Site Admin
- Mesajlar: 2607
- Kayıt: Cuma, Haziran 21, 2002 11:11
- İsim: Murat
- Konum: Giresun
- Yaş: 44
-
- Admin
- Mesajlar: 2107
- Kayıt: Perşembe, Haziran 3, 2004 21:31
- İsim: Ersin
- Konum: Giresun
-
- Üye
- Mesajlar: 416
- Kayıt: Pazartesi, Kasım 21, 2005 11:44
- İsim: aysel
- Konum: Eskişehir
Re: oyunum..
oyun bitti.. biz gözlerimiz açtığımızda olmak istemediğimiz yerlere alışmaya başlamıştık bile.. üzgünüm..
-
- Site Admin
- Mesajlar: 2607
- Kayıt: Cuma, Haziran 21, 2002 11:11
- İsim: Murat
- Konum: Giresun
- Yaş: 44
-
- Üye
- Mesajlar: 416
- Kayıt: Pazartesi, Kasım 21, 2005 11:44
- İsim: aysel
- Konum: Eskişehir
Re: oyunum..
geçmişin izleri.. gölgesi düşer geleceğime.
-
- Üye
- Mesajlar: 122
- Kayıt: Salı, Mayıs 15, 2007 18:31
- İsim: Bulent
Re: oyunum..
Biz birbirimizindik oyunda, sen bilmezdin.
Çok güzel bir ifade...Bence en vurucu ifade ve kalbinden süzülenlerin tüm anlamı bu cümlede sanki...
yüreğine sağlık...
sevgiyle...
Çok güzel bir ifade...Bence en vurucu ifade ve kalbinden süzülenlerin tüm anlamı bu cümlede sanki...
yüreğine sağlık...
sevgiyle...
-
- Üye
- Mesajlar: 416
- Kayıt: Pazartesi, Kasım 21, 2005 11:44
- İsim: aysel
- Konum: Eskişehir
Re: oyunum..
evet.. farkedebilse oyundan gerçeğe dönüşecekti çünkü olayın düğümü buydu.
-
- Üye
- Mesajlar: 461
- Kayıt: Cumartesi, Nisan 28, 2007 23:20
- İsim: Burcu
Re: oyunum..
Deyim yerindeyse;
yüreğine sağlık........
yüreğine sağlık........
-
- Üye
- Mesajlar: 416
- Kayıt: Pazartesi, Kasım 21, 2005 11:44
- İsim: aysel
- Konum: Eskişehir
Re: oyunum..
teşekkür ederim..