Perdeleri Çekmiyorum

[kaaniscen]

Perdeleri Çekmiyorum

gökyüzü dar geliyor ilk akşam kuşlarına
hüznüm sanatkar bir çingene kadar verimli
nergis kokulu bir gün yüzü bekliyorum
yüreğimin gergefine
anlamlı olsun diye her gidişin
ve
anlamlı olsun diye her gidişin
perdeleri çekmiyorum hiçbir geceye

sırlarını gemleyemez hiçbir ayna
hiçbir aşka
aşk aşksa eğer
hazan sızmazsa aramızdan bahara
elleri kırık bir bahçevan demektir
ayrılık
acırım zamana ya ve sen gidersin
ölüm kaf'ı aşar leyla çölü anlar
ve bütün beklemeler ayaza yakalanır

perdeleri çekmiyorum hiçbir geceye
gün ağardığını zannederken
ağlamayı öğrenemezse çocukluğum
ayrılık boşa gider...
sarhoş bir yapraktır
kör bıçak yarası gibi
savruluşumu dalayan
sanki kar üstüne kan damlar
dudağımın ucuna sıçrarsa bir damla yağmur
baş kaldırdığını sanırken yüreğim
sensizliğe alışkın bedenime
pencereme yabancılaşmaz hiçbir kahır

perdeleri çekmiyorum hiçbir geceye
senfonik bakışlı bir eve umut olur mu diye
güne düşen şiirin sancısı
yoğurduğum bu mahzun ırmağın akışında
sesin göğermezse diye
korkuyorum ıssız uykuların tuzağına düşmekten
beni aşkın emziriyor kötülüğe karşı
doymuyorum canına gecenin
kıyamıyorum milyarda bir yıldıza bile
ve çekmiyorum perdeleri hiçbir geceye
zerresi boşa gitmesin diye
ayrılığın...

Kağan İşçen