Rüya

[cihangir]

Durdurak bitmek bilmeyen yağmur gibi hayat, sel kıyamet çamur dolu gökten yere.Nasılda söndürmüştüm sözcüklerde hani yalnızlığımı.Bunca kalabalık içinde yok oluşumuz belirsizmiş meğer. Sözcüklerin kıvrılıp büküldüğü yerde ıslanır olmuş gözlerimiz. Kurumamış bir yaş damlası kadar taptazeyken pes etmemek ne kadar zor olabilir ki? Kendimizi bulur olmuşuz küçük bir hüzün kırıntısı içinde.Ümitsizlik bir duman gibi sinmiş odamıza.Unutkanlık ilaç gibi damarlarımızda dolaşırken yaralarımızı sardığı her an yalancı mutluluk gözyaşları süzülmüş kalbimizden.Bu kez,bu kez bu kez; denedik yenilmedik kaybetmedik,umudu kendi denizinde gırtlakladık...sevgili günlüğümüze, sevgililerimize sarılıp boğulmadığımız o umut denizi vardı yüzdüğümüz... VArdı yok olmayacak sonuçta küçük sandalımız.Noktasını hep biz koyarız nasıl olsa(sandığımız). . .