Sadece Evler

sokak tortusu kalmış ağzımda
kalmak sokakta tortulaşmış
kalbimde demlediğim çayın buğusu
hem içeride hem dışarıda
gözlerimi her kırpışımda...

karşı karşıya iki beyaz pencere
benim her şeyim kaçak
senin yerli yerinde oturak
kimbilir nerde nasıl buluşacak
ayrılıkla da olsa olur
gitmez hedere...

ağustostan bir şeyler kalmış gibi
o pazar günü sokağında hep çocuğum
yarı güneşli kauçuk ve dut ağaçlarında
bozuk yollarına düşen hüznüm gölgesiz
her zamanki gibi kimsesizim
çoğul orkestrası ıssız...

sadece evler konuşsun istiyorum
uzak kasabalara sesleneyim kimse duymasın
sıcak bir yağmurda unutulsun adım
saçlarımın arasındaki çamurda ayak izlerin
ama sen olma sakın o her şeyi tanıdık uzaklıkta
aslında uzak da kalmasın
yok olalım...

kağan işçen...