Saf Karmaşa

[kaaniscen]

ömrümün en saf anıydı
yalnızlığımı kirleten
çiçekler sonrası bir karmaşa
istersen sade bir deniz
sonuçta
senin
sırf benim için olabilmendi
tıpkı tanımadığım bir sokak arasında
ölmem gibi yalın
kasırgam yok
kendime biçtiğim bir ayrılığım bile
yorgun uyandığım sabahlardan getirdiğim
mutsuzluğumdan geriye kalan bir avunmayım
alnına kurulan bir pazar öğleni için
bir kez
çıplak nar ağacına bakan
bir de çocuk sesine
güvercin kanadına son


kağan işçen