Sahte Ayrıntılarda

kaygısız sabahları özleyen
bu ölüm korkusuyla
hayatlardan öte sözcükleri arıyoruz
sanrısız bir sadelikte
gepgece
yalnızlıkla aramızda kan bağımız
külliyen olmayışıydı avuçlarının
su içiren bir incelikte
kekrece
ama kimin...

eprimiş çarşafıydı gökyüzü düşlerimizin
çocuk ölümleri taşırdı kapımıza
sahte ayrıntılarda boğulan ne varsa
bir kapının kapanma sesi
bir bakışın sırf kendine çalışması
bu bir ayağın zevkle sürtünmesi yere
bu bir elin kendi sanması her eli
bu bir ten riyası
bu bir birsizlik hatta
ve en iki benim
iddia ediyorum
ama kimle...

seni kendimden istemedim hiç
sen de beni kendinden isteme
bir kere yaprakları ışımalı ütopyalarının
ve kimsesiz kalmaktan korkmamalısın
güne geç kalmamalı acıların
eksiksiz eksik olmalısın
bensiz
bense sensiz
çıkmadım daha hiçbir yola
kırpmadım gözlerimi hiç
sensiz bir yıldıza bile
uzak diyarlar sakladım
türkülerimde
çünkü şimdiden
ayrılığımızı bile sevdim
ama kim için...

kağan işçen...