Şair ve Diğeri

[kaaniscen]

Şair ve Diğeri
öykümün ismini koymadım
bari bir başlık bul ölüşüme
yalnızlığımın eli açık
ve hâlâ hayret ediyorum
bölüşüme ekmeği
hayat bönlüğümün önünde
sınırsızlığın sevgilenişi
böyle olmalı

uygarlığıydım açlığının
yağmaladın her yanımı
sandığın tüm sanmalar
aykırıydı tarihin o meşhur tekerleğine
biz sevdalandık
yüreğimiz paramparça da olsa
bütünleştik eşitlikte
şairlerin yüreği beleş ekmek gibidir
yağmalar usanırsın
uslanmazsın
kan üzerine kurulu bir coğrafya
uygarlık olur açlığına
şairlerle vatanlaşır yalnızlık

yeni sözcükler bulmakta zorlanmadan
sevmeliyim seni
bilirim ki söz aşktan önce biter
korkarım belki...
eskiden bir ölüşümün tekrarı olmaz sanırdım
oysa bu kırılası saatlerin sensizliği
çoğalttı acılarımın mutsuzluğunu
bencil göz kırpışlarınla bana bakmadığın anlarda
bir de güya olgunlaştım sanıyorum ama vicdanı hederli
amaç dışı bir tesadüfte buluşarak...
bir çocuğum olmalı senden
olgunlaşmalıyım...


Kağan İşçen