Sayısızım

[kaaniscen]

uzaklıklar yok olur gidişinle
belirsizleşir acılar
sen
çocukluğumda abaküste bile saydığım
sayısızım
hep bu yüzden
büyüdü başkaları
sen de kaldım ben çocuk
sayısız aşınmışlıklarla aştım herşeyi
bırakılmış yağmurlarla
küçük ölümler içinde çabuk
mutsuzluğumla mutluyum sana
hiç yaşanmamış baharları muştulayan kış misali
lazım değil mutluluk
alıkoyamam kendimi düşünmekten
ölümü aşkı kendimden geçerek
sen misin
yaralanmış çocuk öpüşü akşamlarıma
uçan toz taneciğine
arzulu ölümlerle sarararak çöken


kağan işçen