sen gidince....

[cillopum]

gidene bir sesleniş.....sen gidince kurşun kalemler ve vodka bardakları aşmam gerekti,işte bu yüzden yazmam bu kadar uzun sürdü.zamanımı bir eve kapanarak kimsenin okumadığı kitaplar okuyarak geçirdim.şimdi bunca eksilmişlikten kalan ne varsa işte onlarla ayaktayım.tabi bir de benimle beraber eskimiş bir kız çocuğu.artık ne kendi yaralarımı sarabiliyorum ne de onunkileri.ve gidenlerin ardından ağlamıyorum artık.beni yalnızlık büyüttü diyorum gidişinle ama söyledim ya hiç ağlamıyorum artık...sen gidince;zaman aldı kendime gelmek,şimdi nerede olduğunu bilmediğim bir hayatı yaşıyorsun kendi kurallarınla..ben burada, kapı eşiğinde ve yağmurlu (ama hep yağmurlu,sonsuz yağmurlu)pencerelerde,sonsuz bir beklemedeyim.kediler besliyorum,yalnız,ıslanmış çocukları seviyorum,ölümden döndüğüm gecelerin başında bekliyorum.ben sınırda yürüyorum ama sınırın hangi yanında olduğumu (ne yazık ki)biliyorum.muhtemel ölümlerimizi hesaplıyorum...midem ağrıyor biraz senden sonra.kırmızı gün batımları,alaca deniz kenarları doğuruyorum.dumanaltı odalarda ben hep senden kaçıyorum.kimse beni bunlar için suçlamasın,çünkü her gece şehrin sokak çocuklarını örtüler altına saklıyorum.aşağılık bir yalancı olduğunu biliyorum ama görüyorsun ya,yine sana yazıyorum....sen gidince ağzımda hep bir cam tadı...