Sensizlik Boylu Bir Uyku

[kaaniscen]

Sensizlik Boylu Bir Uyku

seni gördüğüm o ilk akşam ağlayışına
hüzünler konduruyorum gün ışığı görmemiş
açık renkli bir toprakta kalmıştı aklım
yanaklarınmış
bana karanlığı sevdiren
bu aydınlığın içinde
sensizlik boylu bir uyku
dürter göz pınarlarımı
bitirim bir yaratılış gerekçesi bu
ne ay ne yıldız
ne güneş ne bulut
ne yeis ne umut
oradayım gerisizlikte
ilerisi dar kapılı
boğuluyorum
yoksun...


elvan gülüşüne şaşa kalışımda
seni görme çocukluğumdu zamanı aşkına mıhlayan
bir semt okulu ağacının gölgesi gördü bunu
şimdiki kesik dallarının kansızlığı
semt okulu ağacı yanımızda yok artık
ve bizi izleyen evlerin gülümser duvarları
şimdi kendimle baş başa yetim bir ihanetim
sensizlik de aldattı beni
koyu hülyasıyla bir başkasındaki sesinin
sen bana karşı dünyayla yan yana
bunu yazmaktan korkmuyorum
seni hep özleyeceğimi
ve ne kadar sevdiğimi seni özlemeyi

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

yağmuru izleyen çocuklar gibi

şiirlerimle

ve

şiirlerimde

bekliyorum...