Sensizlik Körü

[kaaniscen]

Sensizlik Körü

sıtması tuttu işte büyümemin büyümeyeceğim
küçüğümsün hala çünkü
ve ellerim kollarım bacaklarım
hayata bir başka detone
yalnızlık bir tek solfejim
gözlerimin bu bereketli parodisi
bu her yönüyle terkedilmeyi hak etmiş kent
sensizlik körüyüm
senden başka herşey beni isterse affetmesin
sana bakmaya esirim
seni görmeye tutkun

ayrılık ölümüne ısrarcıdır
yalan
yeşilimsi
ikimize de ırak
sevgilimsin çünkü
ve karmaşık bir akdeniz öğleninde
tuttun ruhumun tüm köşelerini
gölgelerine sığındı yitik temmuzlarım
tüm kozlarımı oynadım yokluğuna
sade ölümlü bir ağustosa fitim artık
sensizlik körüyüm
neye baksam yüreğin
neye baksam güvercinlerin göğü sevme ayrıntısı:

'dolunay dokulu bir gecede yıkıldım
ayak seslerindi güneşim gerisini bilmezdim
gözyaşlarımı sesli serdim astım bakışlarına
saçların ıslaktı sabah serinlikli
mis gibi yağmurlu dışarısı kokulu
laciverde bulanmıştın adına unutkan
sana seni sevdiğimi söyledim
sustun...'

sensizlik körüyüm
iskelelerim bu sessizliğe şaşkın
karanlık çatlıyor kirli hasediyle

gözkapaklarımı bir sen kaldırıyorsun

istanbul'a yar olmadım
senden başkasını görmüyorum
sanki bir güney şehrinde çılgın bir küfür yedim
ayakları incir ağaçlarına uzanan
kasım gülek köprüsü'nün
yoksul istasyon evlerine sevdalı vefasından
adana'da olmak uykuna daha yakın olmaktı
depreşmesiydi rastlantılara olan tutkumun
yoksul mahallelerinde
gelecek beklentileri ellerinden alınmış
kafaları gözleri yaralı çocukların
nedensiz acı şımarıklığı gibi
nedensiz mutlarımın nedenisin (...)

gözlerimi bir sen görmeye açtırıyorsun

dünya gözüyle hiçbir şehirde uyumadım
ama adana'da uyumamak bir başka
sen adana'da ben sende
su çiçeğine yakalanmışçasına sıkıntılı
ikimiz de aynı acıya hemşehri
ben körlüğümü açığa vuruyorum
sadece seni gördüğümü
adana'daysa körlüğüm
sanki biraz daha güzel
biraz daha duyarlı

sense kapına dayandığıma
umarlı
ve
sıcağıma koyu koyu bakan gözlerindir
kendimi öldürme riskim
sensizlik körüyüm
bir başkasına bakmayı öğrenmedim gözlerimden
ben bir sana ihanet etmeyi bilmem
bir de gözlerime
gözlerim ne diyorsa doğrudur
görmek görebilmek ve görmeyi istemek babında
ben ve bakışlarım aslında
senden başkası olmadık
yalınayak koşarak
saçlarının yağmurundan sıyrılan
sevda kirpiklenişini öpmek için
dudaklarımızdan kan fışkırıncaya kadar

göz uçlarımın bile bir başkası...sen oluyorsun...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


yağmuru izleyen çocuklar gibi

şiirlerimle

ve

şiirlerimde

bekliyorum...

[vErda]

Heey gidi A.Ş.K. ...... emeğe saygı daima....yürekten saygılar.. eyvallah bir kez daha