Şiirimin En İnce Sızısı

Şiirimin En İnce Sızısı

kumsal çaresizdi
kayaların üzerinde iki sarışın karga
kanatları birbirlerinin omuzlarında
kıyıya küstah gemilere kapılmış
bakışları zannettikleri
içlerinden geçirdikleri çöl aydınlığı
kayaların üzerinde gölgeler susunca
öpüşkenliği ağlarken denizin
gemilerin uzaklığı daha bir küstah
akşamdan izin alamayınca
kargaların sarışınlığı
biri doğal biri sonradan
bej bir savaş sonrasına döner ortalık
kargalar karga ya
ve güya sarışın imbiği her damlanın
damla adına ne varsa doğada
ister su ister soğuk şarap
herkesin gözyaşları tren yolu
bende tık yok saçlarım ağlayışlı
kargalarsa
sarışın saçlı

ağlasam yemyeşil değil
o kadarı fazla
yeşil boylu ağlasam
özlemeyi doğmadan öğrenmişim
korkuyorum
burada yapmak istediklerim var
iki yanı tozlu
büyük binalarla dolu
dışarda çocuk sesleri olsun istiyorum
maviye çalan duman grisi şenlikli
bu dünyaya açılış sebebim bu diyorum
çoğalsın diye ellerin yaz sevgisi
ağlıyorum yeşil yeşil
ama asla yemyeşil değil...

heyyyyy
bencil araba
iki kişilik yerin daha kalsa
kötü mü olur
akşam yolcularını ağlatmasana
belki şu caddede sevgilisini arayan
hırçın bir şairin gönlü olur
belki günlüğünde ölmeyi arzulayan bir selvi
son şarkısını dinlemekten vaz geçer
belki şiirimin en ince sızısında
zamanın boş bir anını kollayan
bir sonsuzluk tutkusu tohumlanır

lacivert topraklı bir köydük
yanyana gelince yalnızlık hikayelerimiz
ikimiz
toprağı lacivert köyün akşamdan da öteliğiydik
uğultulu mehtabın içinde iki gece kökü
çalışarak sevmek istiyorum kokuşsal dokunuşlarını
sırtı yitik
çırıl çıplak
tir tir
şakalaşır gibi ölüşerek

Kağan İşçen

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.