Şizofrenden Mektuplar

[cihangir]

Hayattan sıkılınca hep o bilinmezlik cazip gelir.Her ne kadar kalmak o kadar kolay olmadığı gibi gitmekte çok zor.Bir kere aklına koyduğun zaman hayat iğrenç terimini, hep çeker o bilinmezlik seni neden?bilmediğin için çeker daha iyi olduunu düşündüğün için.Duyguların sıkıştırır seni oturur ağlarsın gitmek kelimesi yerleşir beyninin her köşesine ama inan o cesaret kimsede yoktur gitmek istedikçe kafayı yiyecek gibi olursun sonunda ve inan gidemediin gibi burdada kalamazsın ahiret gibi en ortada kalır ruhun. En sonunda taaa en başa dönersin bakarsınki akıntıya karşı kürek çekip yorulmuşsun ve yine en baştasın ne kadar aptalmışım dersin bütün bunlardan dolayı aklının kenarından geçirme bunları, sil beyninden.Bize verilen müddette mutlu olmaya bak çok daha kolay mutluluk ölümden, gerçekten!!

İnsan kendi kendine mektup yazarmı bazen yazıyor işte:D

[SERAPben]

Bazen insan sadece kendine mektup yazmak adına değil de içinden geçen cümleleri dinleyerek bile mektup yazmış kadar oluyor...Kendine itiraf edemediklerini o an beynindekiler dile getiriyor.Buna; mantıkla yürek arasında gidip-gelmeler diyoruz...O zaman doğrularla yüzleşmek insanın canını yakıyor.Doğrular acıtsa bile öyle ya doğrudur bir kere...
Çoğu kez ben kendime böyle mektup yazmış oluyorum.Yani bir nevi beynimle kalbim arasındaki cümleler yüzleşmesi diyelim

[kartalice]

bir şizofrenden aşk dolu mektuplar almak isterdim..

[cihangir]

Yorumlarınız için teşekkürler.Evet Serap abla gerçekten bu kalbimle aklımın çatışması belkide ama her zaman doğru olan insanın mantığı oluyor. Bazı insanlarda senin benim gibi yazarak rahatlıyor belkide, kendine dönerek kendini dinleyerek . . .

[SERAPben]

Evet Cihangir bence de insan yazarak daha çok rahatlıyor.
İçini döküyorsun kağıtlara, yazdıkça yazasın gelir.O kadar çok birikmiştir ki artık içindekiler yazdıkça durduramazsın kalemini...Bazen yazdıklarında sitem, öfke, hasret, sevgi, ayrılık, umut vs. ne varsa içinde bu duygulara cümleler üretirsin.Yazı biter, okununca yazdıkların içindeki sese tercüman olmuş kalemin şaşırtır okuyanı hatta seni bile...Okudukça yazdıklarını yazdığın için rahatlar, inanılmaz bir haz alırsın, tarifi bile yoktur bu hazzın...

Yazmak güzel, yazmak ve bazı duygularını yazdığın yazıları paylaşmak bile çok güzel

[cihangir]

Kendime yeniğim bugün yine
Kaybettim yine her şeyi,
Hafif mide bulantısı
Kendime yoksun bir ben . . .

Biçimsiz hayallerimlemi yaşadım?
Sorumsuz günlerde kendimi avuttum belkide.
Kaldırımlar yuttu beni hep
Değerim kalmadı artık hiç,bitiğim . . .

Silik suratlar bilinç altımda
Bütün kapıları kitledim,açmaya korkarcasına . . .
Olanları yutkunmanın verdiği acı boğazımda
Sebepsiz haykırışlarının ardındaki yalanları duyar gibi, sustum . . .

Gerçekliğine hiçbir zaman inanmayıp
Yalanlarıyla kendimi kandırdığım sevgi sözcüklerin,
Sesimi çıkaramıyorum artık
Sanki yokmuşcasına, yok olurcasına. . .

[SERAPben]

Bazen insan bildiği fakat kabullenemediği gerçeklerle yüzleşmekten korkar.Herşeyi unutmak, yok saymak, düşünmemek ister.Ama yaşanılan neyse hayata dair; pişman olmaktan ya da kendine-başkalarına haksızlık etmekten ziyade ne olursa olsun önüne bakması gerekir...

Şiirinin bana hissettirdiği düşüncelere kapıldım birden.Bu hisse çok kapıldım daha önceleri yabancısı değilim.Düşündüğümde mideme ağrıların saplandığını, krampların girdiği, kendime, karşımdaki insanlara haksızlık ettiğim dönemlerim

Şiirin de bana göre çok güzeldi Cihangir...Yüreğine, emeğine, eline sağlık canım...