Sökün Sonatı

[kaaniscen]

Sökün Sonatı

‘söz konusu bizim sonumuz’

akşam laciverdiyle yıldırımlar
sökün eder yanılsamalar kente
el gün bilmez korkaklık
utandırır epik kıskanışımızı
biz ölümü kıskandık
aşkımızdan başka bir
sonsuzluk olamazdı

sureti yavan sabahlaşırdı ihanetin
böğrümüzde geceden saplı kalan

nefes alışına mil çekilmiştir
gündüz gözüyle hayatlaşmanın
elimizin tersiyle ittiğimiz ilk ve son çocuğumuz
o sarsak çelişki ağacın ayakta alkışlaması ölümü
ve ebeveynidir elbette aşk ayrılığın
şairse ancak acıdığı için sevişir sonbaharıyla

sıkıntılı bir kış evi artık her damla gözyaşı
öyle ki sanki hiçbir denizde martı telaşı yok
hiçbir adada gemi beklentisi
hiçbir gemide ‘kara göründü’ sevinci

kral çıplaksa eğer bitmiştir aşk
gündüz düşleri sonbaharsızdır
ve yağmur yalnızca kendine yağar
sökün eder yanılsamalar kente


aşkımızdan başka bir
sonsuzluğumuz olamaz bizim

Kağan İşçen





(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.