Solgunlaşırdı Yüzümdeki

[kaaniscen]

Solgunlaşırdı Yüzümdeki

kıt kanaat iştahıyla
aklımı başımdan alırdı
yeni tanıştığım bir hayatın
temiz çamaşır kokuları

sadece yalnızlık uyardı üstüme
geceye bir ben fazla gelirdim
mahzun izinler koparma sevdalısıydım zamandan
sebepsiz aşklarıma

uzaklar öylesine aç gözlü
öylesine gebe ki ayrılığa
amansız renkler peşinden koşmaktan
solgunlaşırdı yüzümdeki değişkenlik

değişen aşk değil
sebeplerin sebepsizliğiydi
son kez bir ilk yaşamak için
seni gürültüsüzce çağırırdım
göz gözü görmez bir ışıltıya
ve nedense hep temmuza yakın
şiddetli bir hışırtıyla
yalarken rüzgarın emekçiliği
saçlarımızı başlarımızı kaküllerimizi
nedense

solgunlaşırdı yüzümdeki
bir şiiri yüz bininci kez okurken
hayali bile yazılamamış güzelliğine
kıpırtısızca adım seslerini bekleyişimle
solgunlaşırdı yüzümdeki ev çiçeği

senin için yaşamak
efendisidir bütün ölümlerin

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine ait