Son Sefer

[kaaniscen]

sıkıntısını unutamadı gün
adsız bir biletle geçti bayram da
televizyonda basmakalıp görüntüsü
hayatın olmayanın ne varsa
iç yıkıntılarını düz edecek yollar azıksız
bir sonrayı öncekinde aramanın sarhoşluğuyla
ömür zamana mahkum
ölüm acıya esir...

gün eflatuna boğulunca izleri gizlendi
mutsuzluğun ayıp yanları örtüldü gözlerimde
sen
ertesi sabaha bıraktığım dinginliğin usul sevgilisi
ilmek ilmek anılardan örülü bir gün ışığısın
şiir defterimde...

yürüyüşlerimden ötede kaskatı bir eksiklik kalır
kış gelişi bayat ekmeklerde otlanırdı
ruhuma akan o çamurlu nehri bir sen
durulayabilirdin ellerinin kıvrak sevecenliğiyle
şimdi soluksuzum
kusursuz gelişinle türkülü
özgün bir mevsim bu ayrılık
aykırı yorgunluğumu saymıyorum
kıraç resimlerde kaldı aklım
olsun
sensiz sensizliğimden gölgesiz susuyorum
yokluğum bile yok
emanetsiz
sana senden öte teslimde özgür
her seferinde...


kağan işçen...