bu yazıyı yazalım iki yıl olmuş ya:) konuyu ve yazıyı beğenmediyseniz şimdiden özür dilerim...
Evet gece oldu yine,yine güneş guruba çekildi ve aya bıraktı nöbetini, yıldızları yolladı etrafa ''dikkat edin her an bir muhtaç düşebilir kollarınıza'' dedi onlara. Artık uyku vakti geldi diyor saat ve hava zerreleri azaltıyor ses taşıma işlevini ama sanki inadınaymış gibi kulaklarım duyulmazları duyuyor. Duyma deyince zihnimde o kadar çok düşünce canlanıyor ki!duymanın seçiciliği,düşük ve yüksek frekanslara duyarsızlığı... Belki de çok anlamsız gelebilir bilenlere ama ben yeni fark ediyorum duyuşun mükemmelliğini,görmenin kusursuz güzelliğini. Hani ışıklı bir ortamda tüm ışığı hissetmek yerine az veya çok ışık gelen yere yoğunlaşmasını,zihnin kör noktayı dolduruşunu...
Uyuma niyeti ile yatağıma uzandım ama yine her zaman ki gibi düşünceler akmaya başladı zihnime. Sanki kelimeler damarlarımda dolaşıyor,cümlelere dökülüyor,renkleniyor... hani sanki bir an düşünmezsem o kelimeler pıhtılaşacak ve pıhtılaşan kelimeler tromboz yapacak belki de emboliye sebep olacak,belki de uyku denen şey onun için ölümün kardeşidir değil mi?
Yazılacak çok şey var,duyguların yoğunluğunu da katıp,yazan mürekkebin ruhunu da dolduracak çok şey, ama ben şu an neden diye sorulan bir soruya cevap arayacağım.. neden doktor olmak istiyorum?Hz. İbrahim(as)'in kendini bulurken sorduğu soru ben neden yaratıldım?bir beyin cerrahının meninksleri gördüğü masa başında hastayı kurtarırken sorduğu soru ben neden buradayım?evet hayatımızı hayat yapan ,anlamlandıran,ziynetlendiren ve muhafaza eden soru neden?okula geldiğim ilk zamanlar bu soru hepimizi bunaltır olmuştu. Neden doktor oldunuz?tüm modüllerin vazgeçilmez tanışma sorusu..kimi zaman düşünerek kimi zaman düşünme gereksiniminde bile bulunmadan duyduklarımızı papağan misali tekrarlayarak cevaplar veririz bulunduğumuz duruma. Okuyorum çünkü... Çalışıyorum çünkü...Evet hayatın anlamını yakalamaya çalışan bizler akıntıdaydık nereye gittiğimizi düşünmeden devam ediyoruz... Doktor olmak zor iştir derlerdi!Ama ben modülde o soruya cevap verenlerden hiç de zor bir şey sezmiyordum verilen cevaplardan çoğu garip geliyordu bana! Annem istedi,çevreme uydum,başka ne meslek var ki,kariyer,para,karizma,makam,mevki... İçi şişirilmiş balon misaliydi verilen cevaplar,ruhsuz bir beden,mürekkepsiz bir kalem gibi...bana İlkokulda sorulan sorular geldi aklıma ve verdiğim cevap insanlara ''iyilik yapmak istiyorum.''.. basit saf bir cümle...Ben iki kutsal meslek biliyorum birisi öğretmenlik ki içimde ona kavuşamamanın esefleri her zaman yankı yapar diğeri ki benim ruhumda daha ağır basan,fıtratıma ve ideallerime daha münasip olan doktorluk...
Doktorluk o kadar kutsaldır ki onun için insanlar kendi kutsallarını hiç sorgusuz sualsiz emanet ederler doktorlara. Mahlukat içerisindeki en mükemmel yaratık insandır ve doktor bu yüce varlığın düsturlarını,içine yerleştirilen Adetullahı öğrenir. Yani sanatlar içerisinde en nakışlısını ve bu nakışlılık içerisinde en karmaşıklılığı ve bu karmaşıklılık içerisinde en düzenliliği..
Doktorluk o kadar güzeldir ki!hani hiç gidilmemiş bir ormanda ilk defa gördüğün kuşların cıvıltısı olur ya aynen öyle insanların hiç dokunulmamış yönleri elinizin altına seriliyor. Hem çok komiğime giden hem de çok hoşuma giden bir şey vardır;beni her görenin karnım ağrıyor, başım ağrıyor ne yapayım gibi serzenişleri...komiğime gider çünkü hep içimden daha o konuya gelmedik derim,hoşuma gider çünkü her insan için yapacağım bir şey olacak..
Doktor deyince benim aklıma çok tanıdık bir vecize geliyor;Doktor gönül verdiği dava uğrunda kandan irinden deryaları aşıp gitmeye azimli ve kararlı;yani ne kadar uzun olursa olsun hangi zor şartlarda olursa olsun yılmayan,yani ne tür zor bir hasta gelirse gelsin onun için sonuna kadar çabalayan. Varıp hedefine ulaştığında da her şeyi sahibine verecek kadar olgun ve yüce Yaratıcıya karşı edepli ve saygılı;yani iyileşen hastayı kurtaran elleri vereni bilen ve gururlanmadan ilmi verene yönelen. Doktorluk adına her ses ve soluğu zikir ve tespih,her hastayı aziz ve mübeccel bilip,mükemmelliğinden ötürü alkışlayacağı sistemide putlaştırmayacak kadar dengeli;yani sebeplerin güzelliğini evrime maddeye değilde Rabbine veren. Ortada kalmış herhangi bir hasta için herkesten önce kendini mesul ve vazifeli addedip,hastayı iyileştirmede yardıma koşan herkese karşı hürmetkar ve insaflı
Bilmezdim kelimelerin kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce
Bilmezdim doktorluğun yüceliğini anlatmaya kelimelerin yetmeyeceğini,gecenin bu saatinde kalkıp da yazmaya çalışmadan önce doktorluğun güzelliğini ve onunla ilgili yaşanmış şeyleri anlatmak istiyorum ama ne kelimeler yeter ne zaman ne de aciz zihin.
Ben asıl odaklanacak noktaya döneyim. Neden doktor?Neden hayatın boyunca okumak istiyorsun ki?asıl noktaya odaklanınca o kadar parlak vurdu ki bu soru bana gözlerimi kamaştırdı. Güneşe bakmış gibi sendeledim ve şu sözler dökülmeye başladı gönlümden;...
Ben para kazanmak istemiyorum(!) çünkü kazandığım para bana mutluluk getirmiyor!zihnimden söküp atmıyor depresyonumu veya onca saatin uykusuz yorgunluğunu...Ben insanların gözdesi olmak istemiyorum(!)onların gözünde yüksek olmam yine benim dalgalarımı dindirmiyor. Gel-gitlerimi kontrol edemiyor.
Doktor olmak istiyorum çünkü... bu çünkünün önü ifade edilemeyen düşüncelerle dolu ama elimden geldiğince aktarayım. Ne kadar çok ilim sahibi olursan o kadar çok güzelliklerin farkına varırsın. Evet ben doktor olmak istedim. Çünkü ucu uçsuz bucaksız ilimle dolu ve ben bu ilim okyanusunda aldığım her bir damlayla kendi gölümü oluşturmaya çalışıyorum ve hayatın güzelliğini daha fazla anlıyorum. Evet ben bu ilimle ne kadar aciz ve fakir olduğumu anlıyorum bir hurdebini mikropla bile baş edemeyeceğimi anlıyorum.
Evet ben doktor olmak istedim çünkü başka hiçbir meslekte hayat kurtarmaya aracı olamazsın ve duyamazsın o hazını yeniden doğrulan hastanın mırıldanışlarından başka hiçbir yerde.
Evet doktor olmak istedim çünkü herkese yardım etmek istiyorum, herkesle muhatap olmak ve herkese bilinmesi gereken şeyi anlatmak istiyorum.
Evet doktor olmak istiyorum Çanakkale'de savaşan askerlerin yaralarını sarmak “Daha bitmedi az daha gayret” demek istiyorum.
Şu dünyaya gelip az bir ömür sürüp giderken verilen nimetlerin hakkını vermek istiyorum. Kangren olmuş düşünceleri yıkmak kansere uğramış düşünceleri durdurmak istiyorum ve ihtişamlı kelimelerle anlatamayacağım şeyi ilkokul cümlelerim için istiyorum.
Yani insanlara yardım etmek için istiyorum.
ama her gün aldığım çağrılar karşılaştığım insanlar beni başka herhangi bir birimde değil bankanın tam kalbinde çağrı merkezinde kalmaya ikna etti. çevremdeki herkes şube, krediler, eğitim birimi, insan kaynakları derken ben 3. yılıma girerken hala çağrı merkezi diyorum. 
aah ah ama itiraf ediyorum doktorluk hep içimde kalan bir uktedir 
