Suçlama Beni Burdayım Hala

[kaaniscen]

Suçla Beni Burdayım Hala
suçla beni
burdayım hala...

hayat hakkında şüpheliydi adım
hayata sürgündüm
hayat bana
ve aramızda bir hiçbir şey var
sana masalsız direndi yüreğim
kapım bütün gerçeklere açık
sıkıcı pazar günlerinde bile
ayak diriyorum artık
ağaçların bizim olduğunda

suçla beni
burdayım hala...

mutsuzluğuma sahip çıkarak
ve ayrılık da bir sevme biçimidir
telaşında ben
peşinde geceye önyargılı ova ağacı
sen hataysan hata da güzelken üstelik
hava kararınca başlayan yağmurda
seni anarken kuralsızca
şarkılar büyük bozgunlara uğrak
şirden sonra ölüm...

suçla beni
burdayım hala...

çiçekli giyinerek yok et beni
yüreğimin suskusu lirik
iş sanıyor ışıklar parlaklıklarını
çağlaya durunca nefes kokun
alışıyorum ütopyalara
gerçek aydınlıkta emeğinin kokusu
hesabı görülmüş uzun gecelerde
varoşlar ayaklanır kahramanca
duymazsın...
kirli elbiselerimi küstürünce tenim
sokağa...
içim içime sığmaz
gerekirse ölmek bile isterim

suçlama beni
burdayım hala

alın yazım bulanık olmalı
yok sana dair okunaklı bir öyküm bile...


Kağan İşçen