Sularım Kimliksiz

ölü bir yazda kurudu gözlerim
yollar takılır aklıma
fırsat bulamadığım başaklı hayallere
elim boş gitmeye yüzüm olmaz
yağmura sakladığım hüzne sıra gelmez bir türlü
eski odaları özlemekten...

ayaklarım göğsüm akşam bulutlarıya buz
bütün bir yeryüzü acısına kurulan yüreğim
çalımlı anılar dalgını eteğinde tarihin
öfkemin eşiği yalnız
içeriler görünmüyor mahçupluğuma
kafamı kaldırsam kış
sanki bütün anneler hasta yataklarında
muzdaripler böyle nedensiz kaçışlarımdan
arkadaşlarımı saymakla bir şans daha tanıyorum
yarasına yorgunluğumun...

uykularımı da gözden çıkarırken zaman
ömürden ne koparırsam kâr
tesadüflerden kotarılmış umutlarda
ve sen üşümemin ilk sokağı gibisin hâlâ
bu yüzden adsız adressiz aşklarda
yalandan oyunlar sunuyorum tanrıya
sularım kimliksiz
ikindiyi beklemeden geleceğim
hazırlıksız bak gözlerime...

kağan işçen...