Söylenesi ne çok şey var,
ama konuşamıyorum.
Söylediklerim kırınca seni,
suskunluğa gömüyorum tüm kelimeleri.
Çıkacak her kelime incitir diye seni
biraz daha uzaklaştırmasın diye bizi; susuyorum.
Biraz dinlenmek biraz düşünebilmek için.
Bizim için.
Çok değil, sadece biraz susuyorum…
Susuyorum da incir çekirdeği doldurmayacak dertlere
“Fani dünya” demeyi öğreniyorum
Çünkü bilirim ki vakit çok değil artık ömrün sonuna geliyorum.
…
Bitiyorum…
Bülent SİVRİ
09/06/2009 17:45