Tanrıya Acısı Boş

adam ve çocuktan sonra sallanan gölge
yokuş aşağı yürüyünce hızlanıyor aklım da
çocuğu sevmeliydim
selamlamalıydım gölgeyi
daha yakışıklı olurdu
alışmak yokluğuna...

fedakar bir teyze bindi akşam otobüsüne
ayrılırken gene güldü
teyze hep güldü
birgün ölecek
direnç bayrağını gülerek dikecek zamana
akşam otobüsü teyzesiz kalmayacak
teyze akşam otobüsüsüz
biz dirençsiz kalmayacağız
ey zaman
inadın kurusun...

uzak balkonlarda kadın gölgeleri
akşam soğuğunda iş ve düş bir arada
ömür olacak bunun adı
keşke olmasa...

akşam kalabalığı daha bir farklı oluyor
daha az göz oluyor üzerimde
sensizliğimi daha rahat yaşıyorum
akşam kalabalığında beni böyle yalnız bırakmaları
ne hoş
sensizliğimi bu rahatımla yaşatıyorum...

ve kuru kuruya akşamla olmuyor
sensiz bir de gece lazım yanına ki
tanrıya acım boş gitmeyeyim...

kağan işçen...