Tenine Hazır

[kaaniscen]

süzgün bir pazardı
güneş küstahça bırakmadı yakamı
arafa girmiş gibi suskunluklar yorgunuydum
buruk gülüşlerine kıymıklar kızgını
yüreğimi hazırlamıştım
bahar uçlu kollarınla
sararsın diye
iğneli ruhumu...

erken ölüm korkularıyla olgunlaştı
yaz akşamları uykusuzluklarım
bir bardak su bir yarım meyve izdüşümlü
ve belki ilk sayfalarında bırakılmış roman gibi
gelecek sabaha yıkanır hazırlanır
uzatmalı çeyrek neşem...

sana kayıp bir ölüm mayalıyorum
toprağı acıyı yutan
zulme umarsız
sana bir yaşanmamışlık
bir kentin en eski resminde
takılıp kalmak gibi
mevsimsiz bir unutma çabası...

sana
tatil aralarında
kışkırtılmış yoksunluklar düzenliyorum
yollarda taş toplamak
ömürlük huzurlara uzak olmak
ama senin için tüm bu bencillik
tenine hazır bir açlık için
yanlış sokaklarda...


kağan işçen...