Ve Ben Gayrı

[kaaniscen]

Ve Ben Gayrı

sapak yolların oğluyum
kendini bilmez sabah yağmurlarıyla yıkadım
gönül penceremi
durulduğum sulardan sor uykusuzluğumu
deniz kızı saçlım
sınansın sol yanın kangren baharıyla tutkumun
taşralı yalnızlığımın üstüne ko gülüşlerini
şekerli serçeli nefes alışlı
hansız hamamsız tozlu yokluğuyla meşhur
istersen
göz kırpışlarını ko
en içten ateşimle öpmemi bekleyerek
yollarımızın ilk kavuşma anını bekleyerek

ekmeğim taş
suyum zehir olsa ne yazar
kınaladıktan sonra ufkumu
geceye nispetli
çağla çiçeği duruşlu güzelliğin
sapak yolların arsızıyım
geliyorum
kanına girmeye günbatımı severliğinin
ve uçları yangın rengindeyken bulutların
üşüyorum ağlayışlarımızdan kefenler biçerken
bizsiz geçecek zamane yağmurlarına
hiçbir bizsizlikte gülmeyecek palamutlar
ince ince kıymık kıymık batacak yeryüzüne
uçları yangın renkli bulutların
şimşeklerle yanacak göğümüz
ertelenmiş baharlarımız tedirginliğe mahkum
doğmamış körpeleriz ikimiz
kavuşmaların gözünden kaçan ifade yorgunu
ve ben gayrı
susmalarımız ağlaşsınlar istiyorum
bir ağacın gövdesine sarılmak kadar doğal ya
birbirimizi sevme tarihimiz

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir