Vurgun Sarhoşu

[kaaniscen]

Vurgun Sarhoşu

evren susuyor sanki
şarkımı aklımdan geçirsem
bozulacak şu gecenin azgın fiyakası
gölgelere düşman kent ışıklarıyla
avunmaz oluyor gönlüm
gün aydın olacaksa eğer
ikimizin şerefine doğmalı güneş
yanmalı etimiz
acımasız bir öğlen aleviyle birbirimizde
vurgun sarhoşu olmalıyım
saçlarının yosun kokulu rayihasında
yiten olmalıyım

apartman aralarında
kıştan kalma bir sarımtraklık
ıslıklı bir tek başınalıksın şimdi
ve kapı komşumdu yokluğunla avunmaya çalışmak
çabalamak sensizlikte bir güzellik aramaya...

derin bir sessizlikle anlatacağım gidişini
son kez anlatacağım
ince bir alayla bakarak zamana
beni unutmayacak sokaklar bırakarak ardımda
bıraktığın solgun gece ışıkları misafirken
odamın küçük penceresinde

odamın küçük penceresinde
seni alıp götüren asfaltın üşüyüşü
siyah giyimli bir kadının tedirgin tedirgin adımlayışı
geceyi...sensiz geceyi...
ipe sapa gelmez serseri düşleri gençliğimin
ve yorgun gölgeleri soğuk soğuk okşayan
serin rüzgarı beni asla unutmayacak olan sokakların
odamın küçük penceresinde
renkli peyzajlar süslerken rüyalarımı
ellerinden tuttuğum
saçlarından ilkyaz çiçekleri topladığım...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.