Yalanlamacalar/2

[MezarKabul]

Yollarımız burada ayrılıyor. Senin hayatından sadece tanıdığın biri geçip gidiyor..
benimse hayatımın geri kalanı. Yollarımız burada ayrılıyor. Sen beyazların en beyaz taçlı kraliçesi, bense siyahların en siyah ne olduğu bilinmez asi harabesi...

Yollarımız burada ayrılıyor. Ellerimiz, gözlerimiz, kalplerimiz, sesimiz, soluğumuz...
Herşeyimiz burada ayrılıyor. Yollarımız burada ayrılıyor. Sen ileriye gidiyorsun;benden ileriye, ardına bir çizgi çekerek. Bense geriye gidiyorum;senden daha da geriye
tüm yaşanmış şeylerin beni alabildiğine hüzne boğan gerçeğe paralel duygu yoğunluğuna..
yürümek mi yoksa yürümemek mi bu anlayamıyorum geçtiğim yollardan bir defa daha geçiyorum ve de sensiz. Sen ise savaşsız kavgasız diyarlara uçaksız bıçaksız yarasız sancısız ağrısız ve de bensiz gidiyorsun...

Bataklık gibiyim ne varsa bana dokunan çekiyorum içime. Ama dur ne olur, bir terslik var bu işte. Herşey ölüyor derinliğimde senden öncesi sonrası herşey. Cehennem zebaniliklerini de ben yapıyorum ölenlerin.. Ama sen tüm mesafelere inat hala benimlesin. Sende benim yardımcı ufak bataklığımsın. Ve sende benim gibi bir zebanisin...

Yollarımız burada ayrılıyor... Sen melek olmaya gidiyorsun bütün günahlarını bir yana atıp. Ben sorguya çekiyorum bütün günahkar melekleri bir tarafa bırakıp, yalnızca seni...

Yollarımız burada ayrılıyor... Aşk benden çok uzaklara gidiyor senin yanında. Sen çoktan aşk nedir unutmuşken.. Yanında ne olduğunu bilmediğin o şeyimi götürüyorsun işte.
Tüketilmiş duyguların en son damlalarından daha da az ıslanıyor gözlerim. Kolay değil yollarımız burada ayrılıyor...

Yollarımız burada ayrılıyor. Dedim ya sana; ben yolun en başına dönüyorum yeniden.. Sen yolun sonuna bensiz gidiyorsun... Şimdi sen söyle bana kim sona daha yakın ben mi yoksa sen mi..? Ben ölüyorum her adımda, diplerin en dibine gömülüyorum.
Kaosların en büyüğü karşımda duran ayna da bana bakıyor. Ufacık,küçücük gözyaşlarımın girdabında kıvranıp bitiyorum... Söyle bana herşey siliniyor mu başlama noktasına yeniden gelince. Yoksa herşey zıt bir tepkimeye mi giriyor..?

Yollarımız burada ayrılıyor. Yürüyorum.. Kalabalıklardan boşluklara, içimde senin derin boşluğunu duya duya... Koca koca kentlerin içinden geçiyorum. Yağmurlardan, bulutlardan, sıcaklardan, soğuklardan geçiyorum; yürüyorum... Benliğimi sırf sana benzediği için öldürmek isteyerek. Yürüyorum... Bitmiyor yollar ve savruluyorum senli sevgilerin kucağında olmanın hayaline. Yürüyorum derken. Ve artık yürüyemiyorum. Yığılıp kalıyorum olduğum yere. Başlıyor asırlar ötesinden gelen kahrolası susuşlarım. Ve susamayışlarım...

Yollarımız burada ayrılıyor. Bu şehir, eski şehir değil artık. Betondan evler üzerime üzerime geliyor. Yollarımız burada ayrılıyor. Artık birbirimizi hiç tanımıyoruz. Sanki daha önce hiç görmemiş,hiç karşılaşmamış gibi.Yollarımız burada ayrılıyor. Ne güzelsin sen. Saçların güzel yüzüne dökülüyor. Yollarımız burada ayrılıyor...

Düşlerimdeki tüm renkler simsiyah şimdi. İçimdeki tüm kuşlar ölü diyarlara doğru çoktan yola çıktı. Sende biliyorsun ki yollarımız tam burada ayrıldı..

erhanonder

yalanlamacalar/2

onbeşocakikibindokuz

onyedionyedi