Yalnız Yalnızlık Yalnız

Yalnız Yalnızlık Yalnız

kaçar yollar sokak araları bu kış
kaçar elleri ekmek ve süt dolu çocuğun
ayak üşümesi
kepengini yeni açmış sabah huysuzu adamın
öğle uykusu beklentisi kaçar
kaçarlar ama bırakmam peşlerini

bir genç kız paltosuna bürünmüş
karşıdan karşıya geçmesi kaçar benden
rüzgar süpürürken akşamdan kalmalığını günün
gün kaçar gri nemli
heeyyyy kümülüsler nereye böyle
saymadım daha kaç dalgınlığın sizde bittiğini
uzak ve karlı dağlar size sesleniyorum
dağ dağa kavuşmaz ama ben size ulaşırım
ipil ipil yağan yağmur ah ah ah sen de mi? ...
ıslak ıslak bırakılıp da gidilir mi böyle
şu hastalıklı sarışın pencere? ...
dur bekle beni...sen beni hisset...
sonra hangi âşık çeksin on dakikalık
deliliğinin nazını...

ey gecenin çöküşü
beni ne kadar seviyorsun
tanrı aşkına söyle...
uzaklarda bir şairin uykusuzluğu yerimi almış
doğru mu? ...
ama ben eşsizim
bunu çok iyi bildiğini biliyorum
ve beni bırakan bir dertli bırakmayan bir dertli
sen en iyisi bırak şairi düşleriyle avunmaya
ıssızlığıma gömül yeniden
emzirsin karanlığını kimsesizlik
belki bir yolcu fark eder gene güzelliğini
yıldızlar konfetiler gibi yağarken
samimi içten zifiri serinliğine...
inan esmer yavrum
hiç mi hiç unutmazsın
bu iyiliğimi

ey menevişli tenha sabahlara meraklı güneş
ey ağaçların beni çıldırtan yaprak hışırtıları
ey okul yolu mahmurluğundaki öğrencinin
yastığına duyduğu özlemin iç geçiren ağırlığı
düşleri evrene sığmayan bir genç kızın
benden ilk ve son isteği
durun kaçmayın
sizden sizlerden hepinizden
özür dileyeceğim...

Kağan İşçen

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.