Yarınlara Kenetli

[kaaniscen]

adsız
kirli sarı zamanlarda
tanımsız bir sessizlik isteği
kuru ot kokusu gibi bu
her şeyi ve herkesi
yalan yanlış yorumlarda
sevmek yine de...

küçük cadde uzantıları
yere yakın balkonların açıldığı
ilk gün ışıklarıyla canlanarak gülecek
arkadaşlar için
bizim için
bir çocuk umut etmeyi öğrenecek
elinde süt şişesi
acı yeşil zeytin
yorgun pazarlara ağır
magazin basını
bir çocuk ayağında sokağın tozu...

sıcağın seremonisini sırtıma alıp
bir bulvar umudu yüklüyorum sıkıntılarıma
parklarda üretken sadeliğiyle insanlar
insanlar yarınlara kenetli
kaybedilmediğini anlatırlar gibi
güvercin kanatlı sevdaların
ve hâla dirençli sırdaşlıklar doğuyor
ezberletilmiş acılardan
tuzuyla emeğin...

ter içinde daldığım bu haziran sıtması
yeni yoksul yazların habercisiyken
eskiyen adımlarımı sana yakıştıramıyorum
demli çaylar içiyorum sıkıntılarımın üzerine
zamanı atlamak işime gelmiyor
senin sensizliğini tatmak da güzel
hatta hiç seninle olamayacağımı bile bile
seviyorum hayatı
hayatın seni düşündüren yanlarını
mor ufuklu sabahlarda
işe giden insanlarını
seni
sensizliği
sözüyle her ilkyazın
geleceğe...



kağan işçen...