Yenileni Yok Hüznün Yeniden Yaratılmışlıkta

[kaaniscen]

ayrılığı seviyorum saadet abla
bana ve aşka talip o sür git güzellik
yenileni yok hüznün yeniden yaratılmışlıkta tutkuyla
anılar çay lekesi değil ki saadet abla kazıyıp gidesin
içimden geçenleri bir allah biliyor
sen misin unutmayı sevmeyen oysa ölmek sadece anılarda kalmak gibi
o köpüklü bulut olsa da her vakit yalancıdır
kaybolur durmadan
sor kendine yağmurun bittiği yere koşarak ayaklarına kara sular inenendek
gözlerin dört dönmesi nedir çarşı pazar hüzne çalan arayışlarda
söyle saadet abla
gündelik tasaların gözden düşmesi aşkla mı gelir
istasyonların hüzünlü duvar saatlerinin acıklı ilerlemesi gibi
sesler niye hep uzaklaşır böyle
çalan benim mi saatim
yüzyıl da sürse ömür aşka bir anlık tadımlık mı
yüz hatlarının anlamına bir ömür adanır mı ki
kapılar ne zaman misafir perver açılır
hırçınlığımız kışa mı çağıldar böyle
ya da ağlamak kış mı
üşümeyi özler mi insan
boş olduğunu anladığı vakit
kavşaksız bir dünya beklentisinin


kağan işçen...