Yılların Gediklisi

[kaaniscen]

ilk akşamın derdindedir kuşlar
sensizlik soframda yalnızlık bereketi
sakallarımda geçmişte kalmanın ağırlığı
bakışlarımda yokluğunun esmer yelkenli ezgisi
tükenmez asi renktir etimin sıcaklığında
çocukça bir yaradır kanar sandık sandık
cigaram değil özlemin tüter

yılların gediklisi
aşk sadece sanadır
Ankara Caddesi demek sen demektir
nöbetçi askerler
okul bitimleri
ağlayarak bre haziranlar
ben
her şeyimde ben değildim
ben sadece bir şeyimde sen/sende
ben sende kalmışlığımla her şeydim
sen bende yarı yarıya sonsuzluk

durgun buruk bir eylül
beklemeye alışkın haziran
gitmek eyleminin tüm zamanları
gözü açık bir ölümdür uyku
dinlenmiş bir yorgunluk
tez canlı bir halsizlik seni sevmek

biçim biçim biçimsizliğimiz muştulanır
tek muştumuzdur ölüm
yaralarım o an çocuklaşır
mektupsuz şehirler eskir
tadı biter çamurlu sokakların
sisli sokaklarda arayışın aranır
camlarda beti benzi atmış bir huysuzluk
ve yalansız yaşamak için
yalnızca kuşlara özenilir

pencereyi açsam seni görmek korkusu
(tek korkum)
üşürüm üşümem demeden ansız bir yağmurun yangınlaşır
ay ışığı mutlaka ağustosa bulanır
ölüm öyle bir gelir
ömür gelmez nedense çığlıklarıyla kuşların
ayağa kalkarken acılar
sakin akşamlar bir bir uğurlanır





belki bir şiir yazılır
gözyaşlarına karartma uygulanır
ağır bombardımandadır yalınkat düşler
rüyalı muammalar içimizde tortulaşır
ızdırap çekmek zorunlaşır yoğunlaşır
ölüm tek sansürüdür böyle aşkın
gülümsemek tek kar aydınlığımızdır
gittikçe arsızlaşır

ayağa gelen fırsatı tepmektir
ölüm de sabahlaşır
bol güneşli bir gecede kalp yorulur
ömrü şekillendiren birce aşk kalır





kağan işçen