Zamana Kesik Haikular

Sobe

akşamı unut
aşkla unut korkuyu
gel de yağmura...

Mütevazi Acı

kaldırım taşı
kaldırmadı hüznümü
taş gibiyim de...

Varsan

ne dağ dağa sus
ne de dal dala ırak
koşuyorum da...

Acaba

kimse karışmaz...
sayıklarken yollarda
yalnızlığımı...

Tek

kentler eskirken
anılar yenilenir
zaman hep aynı...

Yalnızlık

tozlu ve soğuk...
geçmişten bugünedek...
farkı acısı...

Hep Aşksız

kuşlarım öldü
kimi arkadaşlarım
sığınamadım...

Unutmasan da...

yırtık resimler
naylon torbalardayken
buruk uyunur...

Neyse ki

ihtiyar ağaç
genç öpüşlerle yoğun
sonbaharda da...

Hemen Şimdi

oda karanlık
dışarısı gölgeli
annem çağırsa...

Onur

yarı yolda kal
denizde hep bat...olsun...
ufuksuz kalma...

Buysan

gün batarken gel
yalnız kendini anlat
barış kendinle...

Ömürdür Ölüm

çocuklar uzun
büyükler kısa uyur
ölümdür ömür...

Belki...

çizgide nokta
adımlarıma cesur
belki iyidir...

Yeryüzü Yıkanırken

toprak ıslandı
ayaklarım çamurlu
ellerim kirli...

İlk İlktir

müziği duydum
aşk seni yaratırken
kollarımda ilk...

Deniz Yoldaş

kayalara çarp
hem çarpılırken yürek
aşk çok çarpmasın...

Hep

o ana dönsem
iyilikle çözerdim
çözülmezdim hep...

kağan işçen...