Zamanım Yok Geçmişi Düşünmeye- Aşkın Antikahramanı

Zamanım Yok Geçmişi Düşünmeye- Aşkın Antikahramanı

içim genişlerdi daracık sokaklarında
kelebek telaşlı günlerimizin
aydınlığın gelirdi
en köhne yerine umutsuz aşklarımın
aydınlığınla tutardım otları
saçlanışın bağlardı yaşama
gözbebeklerimin meraklı hallerini
gözbebeklerim sana da değil
seni sevmeye merak salardı
gülücüklerinin çocuklanışını düşünmek taşınmak
en büyük uğraşım olurdu

artık kırşehir mi olur istanbul mu
adana mı yoksa
zıpkın acımasızlığında bir sivrilikle
bir kentin sahipsiz bırakılmışlığı
donakalırdı damarlarımda
damarlarımda kan yerine ne sen ne sensizlik
damarlarımda aynı kentte ikimizin olmayışı
okurdu canıma

sensiz bir hayat tekrarıydı an be an
kendine bile hayrı dokunmayan bir ölümün
aşk donmuş birer zaman parçalarından ibaret
pişmanlığın ibret vesikası
vesikalık resmi yüzümün en acılı halinin
vesikalı yarim
kendimi kandırmalarımın
ağlamalarımın arasında
ara nağmeli çaresizliği
tüm yazlarımın üstünü örten
yalnızlığımın sensizliği keşfi
vesikalı yarim
ve gözyaşlarım reçinesi
hayallerimde saç tellerinin
öptükçe bilsem ne bu çığlık
bu peşpeşelik
yığın yığın şaha kalkmışlığı
bol anılı ansızlıkların

zamanım yok geçmişi düşünmeye
seni unutmamak geleceğe oturtmaktır
gözlerinin solgunca yeryüzüleşmesini
çünkü değişkenliğinle çoğalır tutsaklığım
aşk doğalaşır ben doğalaşırım
doğallaşır senin için ölmek
ve ancak bir antikahraman çeker
gündelikleşmenin yükünü
hayali gülüş balkonuna ulaşamaz
hiçbir özleyişim ölürcesine

beyazlarda bu kan
vahşi bir ılıklık seni kendimde aramak çaresizliği
karnımdan bıçaklanmış gibi
yalnızlığımın sözde o sarp şarkısızlığında

Kağan İşçen

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.