
Hayatından memnun olan varmı.çekip gitmek istiyenler varmı ?
arkadaşlar ben de aranızda yeniyim
herkesin içinde bir burukluk var intahar etmeyi düşünenler bile olmuş evet hayat her zaman gülpembe geçmiyor zorlukları yaşmadan mutlu olunmuyor benim mesela şu ana kadar hiç kız arkadaşım olmadı sevilmenin ne olduğunu bilemedim intiharı bile düşündüm ama aklıma şu geldi: "Hayat bu kadar basitmi?" Eğer hala yaşıyorsak mutlaka bir göreceğimiz vardır...Dediğim gibi hayat her zaman gülpembe geçmiyor...

herkesin içinde bir burukluk var intahar etmeyi düşünenler bile olmuş evet hayat her zaman gülpembe geçmiyor zorlukları yaşmadan mutlu olunmuyor benim mesela şu ana kadar hiç kız arkadaşım olmadı sevilmenin ne olduğunu bilemedim intiharı bile düşündüm ama aklıma şu geldi: "Hayat bu kadar basitmi?" Eğer hala yaşıyorsak mutlaka bir göreceğimiz vardır...Dediğim gibi hayat her zaman gülpembe geçmiyor...
-
- Üye
- Mesajlar: 311
- Kayıt: Pazar, Aralık 11, 2005 00:37
- Konum: Ankara
,fotosentez yazdı:aynen katılıyorum ablacım bunu diyen şahıs ben bu yazıyı yazarken yanımda oturuyo.ben nasıl girdim ama gruba direk.o da girer aslında biraz uçuktur ama kraterler tutuyo.o da aşık.benim ve senin gibi...
lavinya.net te herkese yetecek yer var arkadaşlar,hepimizin aynı karakteristikte olması zaten abes,gökkuşağı tek renk olsa ne güzelliği olurdu

ben karakter diil krater demiştim ama olsun kraterden kastım da şeydi hani burdaki çoğu kişi derdini felan açıyo ya mesela benim gibi onun da açıcak derdi var...ama insanlık hali yalnış anlamış olabilirsin ablacım...hee bu arada tatilimiz hayırlı olsun takdir aldımmelissa__ yazdı:,fotosentez yazdı:aynen katılıyorum ablacım bunu diyen şahıs ben bu yazıyı yazarken yanımda oturuyo.ben nasıl girdim ama gruba direk.o da girer aslında biraz uçuktur ama kraterler tutuyo.o da aşık.benim ve senin gibi...
lavinya.net te herkese yetecek yer var arkadaşlar,hepimizin aynı karakteristikte olması zaten abes,gökkuşağı tek renk olsa ne güzelliği olurdu
-
- Üye
- Mesajlar: 205
- Kayıt: Cumartesi, Aralık 10, 2005 11:05
- Konum: Bir uçurumun kenarındayım...O kadar yokum ki; görmüyorlar...
-
- Üye
- Mesajlar: 311
- Kayıt: Pazar, Aralık 11, 2005 00:37
- Konum: Ankara
sürç-ü lisan ettikse affola:)fotosentez yazdı:ben karakter diil krater demiştim ama olsun kraterden kastım da şeydi hani burdaki çoğu kişi derdini felan açıyo ya mesela benim gibi onun da açıcak derdi var...ama insanlık hali yalnış anlamış olabilirsin ablacım...hee bu arada tatilimiz hayırlı olsun takdir aldımmelissa__ yazdı:,fotosentez yazdı:aynen katılıyorum ablacım bunu diyen şahıs ben bu yazıyı yazarken yanımda oturuyo.ben nasıl girdim ama gruba direk.o da girer aslında biraz uçuktur ama kraterler tutuyo.o da aşık.benim ve senin gibi...
lavinya.net te herkese yetecek yer var arkadaşlar,hepimizin aynı karakteristikte olması zaten abes,gökkuşağı tek renk olsa ne güzelliği olurdu
buarada tebrik ederim,afferin sana


hayata bakış açınızda bence kaçmak olmamalı... biz ne kadar çok acı çekersek okadar olgunlaşırız, çevremizdeki insanların, onları sevemnin veya ne bilim işte farkında olmadığımız değerli şeylerin değerini acı çektikçe anlarız... o yuzden hayattan bıkmak , kaçıp gitmek sadece korkaklar içindir....,,
BİZLER İÇİN DEİLL
BİZLER İÇİN DEİLL
ben aslinda cekip gitmeyi cok düsündüm, en sonda dün gece kendi kendime dedimki, sabah kimse uyanmadan hic birsey almadan cek git biryerlere ve birdaha geri dönme, ama yapamadim
bazende herkesin gözü önünde balkona cikip söyleyemedim herseyi söyleyip, elveda deyip kendimi bosluga birakmak istiyorum ama yapamiyorum. ya kurtulursam bunlarin hesabini aileme nasil veririm diye.
" ben bu gece ölmez isem ölmem ölmem hivbir vakit, dag gibi bir yigide kiydi gecti sanki vakit, diyemedim su zalime kal bu gece kal yada git, azrailím su canimi al bu gece al yada git"
nasil anlatsamki bilemiyorum, kendimi cok kötü hissediyorum, aslinda cok arkadasim var ama en yakin dostlarim türkiyede bense Viyanada, 4 yil beraber oldugum ve cok sevdigim insan artik baskasina ait, ailem düsündügüm hicbirseye saygi duymuyor, istedigim yerde zaten degilim, yani arkadasim ayni senin durumundayim. sence ne yapmaliyim? yoksa kafayi yiyicem.
bazende herkesin gözü önünde balkona cikip söyleyemedim herseyi söyleyip, elveda deyip kendimi bosluga birakmak istiyorum ama yapamiyorum. ya kurtulursam bunlarin hesabini aileme nasil veririm diye.
" ben bu gece ölmez isem ölmem ölmem hivbir vakit, dag gibi bir yigide kiydi gecti sanki vakit, diyemedim su zalime kal bu gece kal yada git, azrailím su canimi al bu gece al yada git"
nasil anlatsamki bilemiyorum, kendimi cok kötü hissediyorum, aslinda cok arkadasim var ama en yakin dostlarim türkiyede bense Viyanada, 4 yil beraber oldugum ve cok sevdigim insan artik baskasina ait, ailem düsündügüm hicbirseye saygi duymuyor, istedigim yerde zaten degilim, yani arkadasim ayni senin durumundayim. sence ne yapmaliyim? yoksa kafayi yiyicem.

insanlar kendi özünde yanlızdır zaten .yanınıda insanda olsa yanlız hisseder insan kendini bazen.bir de nankördür insanoğlu eminim istediğin şeyler olsaydı daha çok isterdin onun sıkıntısını çekerdin bu sefer.herşeyin yolunda gitmesi de insanı sıkar.
bende ise hep bir göç etme isteği var.oraya buraya gideyim gibi.bu tabiki yaşam koşullarından memnun olmamaktan kaynaklı.sanki gidince orada düzelecek.sonuçta aynı şekilde gidiyosun değişen bişey yok ama ben hep göç etmek istiyorum.çünkü sık sık bunalıyorum.ve sıkılıyorum.yolculuk beni rahatlatır ve mutlu eder.
bende ise hep bir göç etme isteği var.oraya buraya gideyim gibi.bu tabiki yaşam koşullarından memnun olmamaktan kaynaklı.sanki gidince orada düzelecek.sonuçta aynı şekilde gidiyosun değişen bişey yok ama ben hep göç etmek istiyorum.çünkü sık sık bunalıyorum.ve sıkılıyorum.yolculuk beni rahatlatır ve mutlu eder.
-
- Kıdemli üye
- Mesajlar: 1470
- Kayıt: Çarşamba, Ekim 26, 2005 22:30
- İsim: Metin Çetin
- Konum: Aydın
-
- Yeni Üye
- Mesajlar: 9
- Kayıt: Pazar, Mart 5, 2006 14:57
- Konum: BURSA
öle şeyler oluyor ki bazen diyorum allahım iyi ki beni getirdin bu dünyaya ama bazen bişey oluyo keşke hiç doğmasaydım diyorum.ve bundan bikaç gün önce yine böyle düşündüm ve ben bu hayata nasıl dayancam dedim.ilk başta taktım kulaklığı kulağıma ve ağlayarak alev alevi söledim.sonra da kurbanın son söz şarkısını,sesini sonuna kadar açıp sanki suratıma gerçekleri haykırır gibi avaz avaz söledim.derdimden kurtuldum mu,hayır.ama en azından rahatladım...buna şükür ya!