(Herkes devam etsin bir şekilde ve bu bizim forum üyelerinin ortak, bitmeyen öyküsü olsun..Olayın en hoş yanı da bence aynı anda yazılanlar olacak ve gerçek öykü o zaman doğacak..Burada amaç önceki yazılanların insanlarda uyandırdığı duyguların bir araya toplanması..Biz olabilmek..
bitmeyen öykü...
Şimdi, güç bulunmuş ve yeniden yitirilmiş değerler arasında,bir başıma.. zaman, ister istemez geçmişi anımsatıyor bana, sancılarımın bedelini tek başıma ödeyerek. Yaşadıklarımız çoktan anı oldu. Siyah beyaz bir fotoğraf karesinde hüznü çağrıştırırcasına. Geriye dönüp baktığımda onca güzelliğin, bir günde, bir gecede şafağın o "en karanlık anında" soğuk çığ tanelerine dönüşmesini görmek....
belkide; aynı yolu yürüdüğümüzü sanıp ayrı patikalardan ilerliyorduk bunca zaman. Peki kurduğumuz düşlerle aldattığımız bizmiydik yoksa geçen zamanmıydı? kimbilir...
şimdi sadece olmayacak,gerçekleşmeyecek hayallerle yetinmeye çalışıyoruz.senden haberim yok.belkide bu sefer tek başıma kuruyorum hayallerimi.ellerini tutamadan,kokunu hissedemeden.bunu kendime...
seninle geçen her anın anısı değil mi beni hayata sıkı sıkıya bağlayan ve belki de o günlerin tekrar gelebileceğinin hayali... ben seni canımın içi gibi sevdim . sen ...
yanımdayken bile bambaşka bir dünyadaydın... şimdi ne yokluğunun acısı ne kendime kapanmışlığım korkutuyor beni , bazen çıldırıcak gibi hissediyorum , bazen herşeye boşveriyorum umarsızca... fazla sürmüyor bu boşvermişlik... biliyorum , biliyorum ki anlayacaksın birgün , anlayacaksın ama ...
ama kimbilir belki çok geç olacak. Belki acılarım aynı acılar, eksikliğinin verdiği hüzün daha fazla olacak ama ben sanırım eski ben olmayacağım çükü bileceğimki sen eski sen diilsin kimbilir? hayır; aynıyım burdayım diyeceksin
Sahi eski mi olduk biz şimdi ? Daha dün gibi hatırlıyorum bir şubat ayınca senin siyah kazağınlar omzuma başını koyup beraber çektirdiğimiz resmi..Sararmadılar bile,anılarım hala yemyeşil..Ne değişti peki,farkedemediğimiz bizi her yeni gün eskiye bir adım daha yaklaştıran neydi ? Belkide...
Beikide yitip giden umutlarımızdı yada hayattan bekleyipte alamadıklarımız kimbilebilirdi bunu. Peki ya eskiye attğımız her geri adım acaba bizi neye yaklaştırıyordu.....
