BİR VEDA HAVASI

[SERAPben]

İncinecek hal kalmadı bende.Sana sadece bir tavsiye; Vedalar soğuk olur, sıkı giyin!..

Hayalleri taştan bir sevdaydı bizimkisi.Kırılmazdı, yağmura kara dayanıklıydı.Çığ olup düşerdi de kendine zarar vermezdi, kopmazdı.Gidişler dönüşlere gebeydi de hep acıtırdı her el sallayış.
Özlemler acıydı, yürekler sabırsızdı.Her dönüş doğuştu aslında yeniden.Ölüp ölüp dirilmek gibi değil de erince doğmaktı.

Ama...
Önce hayaller öldü!..(cenaze meydan da kaldı, ulu orta)

Acıyorum...Ya da acıyorlar...Elimde kalanları sayamıyorum.Nasıl sayabilirim!
Ateş altında heryerim...Dokunulamıyorum, onarılamıyorum, dona kaldım yanarken.Sadece acıyorum, acınılıyorum...demişler inanmış, ağlayışları geçer sanmıştım.Bir maddeyim...Bedenim var senden kalan.Benden götürdüklerini isteyemiyorum!
Sen giderken sen olsaydın, benden gitmezdin.Sen olmadın belki de hiç!..

Bilmiyorum sensizliği...

Takvimleri kopardım attım sen giderken, saatleri kırdım...
Zamandan söz edilmesini istemiyorum artık...Kış, soğuk işte.Herkese olduğu gibi...derlerdi hep de inanmazdım; Vedalar soğuk olur, sıkı giyin!..

Ben baharlardan kalmayım...
Sana yangındım, ama sensiz üşüyorum...ve uyuyorum...hala!

Acı işte!..Hangi hecesinden tutarsan tut bu böyle.Ne sancım diner ne ağrım...
Sattım üç kuruşa gülüşlerimi...bak gamze gamze dolmuyor yüzüm.Bak acı, bak yaş, bak soğuk!..

Bakma...anlamayacak kadar uzağız artık...
Haa soğuk, demişlerdi zaten...ama yapacak birşeyim yoktu.Sonunu bile bile lades dedim ben...mahkumdu!...

Gittin...yüklerimin öznesi mühim değil aslında, gidildi!..Onarılmaz yaralarımız var artık!..Susuz tokluk arıyoruz belki de.Yazık oldu mu? bilmem...olur mu?

Sadece üşüdüğümü hissediyorum...

Vedalar soğuk olurmuş, ben yolculuklara senle çıkmaya alışkındım oysa!..

[SERAPben]

Bu son veda'dır bilesin...

Olmadı...Nasıl başlamıştık, nasıl gidiyoruz sona...''Neden'' diye sordum kendime defalarca...Cevabı yoktu bende, sendeydi sanırım...

Unutmaya çalıştım ''keşke bana hiç yaşatmasaydın'' dediğim her şeyi, istisnasız; unutamadım!..
Acıyor içim ne fayda...Karar verdim.Sanırım bu kez dönmeyeceğim.
Gidiyorum!..En çok da yüreğinden...

Bitmesin deme ne olur.Seninle son kez uyuyacağım bu gece, olmamalıydı dediğim her şeyi örterek yorganınla ve gömerek yastığına, yatağına...Varlığında, kollarında üşüyeceğim en az yalanlarının beni üşüttüğü kadar...Son olacak!..

Ben giderken ağlama sakın.Hele yüzüme, gözlerime hiç bakma!..
Bekleme ''elveda'' demem, dilim varmaz.Uyandırmam bile belki seni; çünkü yarın tutmayacaksın hiçbir sözünü...''Kal'' diyeceksin, ''Gitme'' diyeceksin, ''Bitmesin'' diyeceksin...Üstelik ağlayacaksın da şaşkınlığında gidişimin, nafile yalvarışlarınla...Ben yine susacağım!..

Yüreğimde hem senle hem de sensizlikle uyuyamıyorum şimdi...
Her düş sen oluyorsun!
Uyanıyorum kan ter içinde uykularımdan; yoksun...

Ben kusursuz bir sevda büyüttüm sana.Hiç düşünmedim sonunu, bırakırken avuçlarına senle dolu küçüçük yüreğimi.İmkansız değil, sevgini istedim...Bilemedim imkansızmış meğer...

Kimler yakar şimdi seni, kimler acıtır canını senin benimkini acıttığın kadar; nasıl mutlu olur ve nasıl yaşarsın bensiz...
Sormuyorum bu defa!..

Bana senleyken bile sensizliği yaşatan sen, ilk kez bensiz kalıyorsun.İşte şimdi tüm oyunlar senin.Oyna doya doya...Soru da sorma cevap da bekleme.Çünkü beni bana bıraktığın sensizliğimde soruları da unuttum cevapları da...
''Artık çok geç'' demek için bile inan çok geç!..

Bu gece yine sabah olacak
Yine gelecek bahar...
Aydınlanan gökyüzünde güneşin de olmayacağım
Karanlık semalarda ayın, yıldızın da...
Bir kuşun kanadına takılıp ben ve yüreğim,
Gideceğiz, dönmeyeceğiz!..

Bu son veda'dır bilesin!..Son, elveda...

[katiLmaktul]

''Artık çok geç'' demek için bile inan çok geç!..

Çok beğendim Serap emeğine sağlık

[SERAPben]

Yazılan mı önemliydi çizilen mi sevdalara? Oysa ben ne yazdım ne çizdim sevdamı...İçimde büyüttüğüm ufaklıktın sen!
Ben ne kadar büyüttüysem seni; o kadar ufaltmışsın kendini...
Sen giderken ''gitme kal yanımda sana ihtiyacım var'' diyemedim ki...diyemezdim de...Çünkü sen kararlıydın gitmeye...ki kalma meraklısıda hiç mi hiç olmamışsın...
Ben ne savaşlar vermiştim yüreğimde...Ne volkanlar patlatmıştım hep sen ol diye!..
Sensiz olmak benim sonum olurdu biliyordum.Bildiklerimin de başıma gelmesinden öyle çok korkuyordum ki...Korkularıma rağmen savaşlarımı hiç ertelemedim.Ertelenmiş bir sevda bana göre değildi...
Ya sen?
Savaştın mı benim gibi?
Korktun mu kaybetmenkten deli sevdanı?
Kaç kere yemin ettin bozacağını, dayanamayacağını bile bile?

O kadar gözyaşı döktüm ki ardından...Hiç unutmadım ve hiç silmedim gözyaşlarımı...Çünkü görünen sadece gözümdeki yaştı...
Kalbimdeki acıları bitmişliği göremezdin
Bu yüzden ağladım karşında, işte bu yüzden ağlamaktan;
Gözyaşlarımdan asla ve asla utanmadım...

Ben sevdamdan da utanmadım, seni sevmekten de...
Pişman değilim; bir kere dünya ya gelsem bin kere de olsa seni severim!
Umudumu yitirdiğimde utandım ben yar...
Çünkü umutlarımda binlerce güzellik var...

Şimdi bana kalan ardından;
Bomboş bir hayat...ve bir o kadar da dolu kalbimin yamaları...
Bir avuç gözyaşı ve bir dünya kadar sevdan...
Gittin işte!
Bitti bu sefer dönüşü yok...
Kalbim alıştı belki de bu sefer ama telafisi yok, olmayacakta...
Unut deme sakın!
Unutmak için sevmedim ki seni...
Kolay mı ki unutmak o kadar savaşın, o kadar acının, o kadar sevdanın ardından Seni...
Hadi sen unut beni sevgili...
Ben es geçtim unutulması gereken herşeyi...

Hoşçakal...''Hoşça'' kal...aşkların en güzeli, hoşçakal!..

[SERAPben]

Olur ya, birgün beni hatırlarsan; seni ne çok sevdiğimi hatırla...Belki de sevgilerin en safıyla sana nasıl inandığımı ve yüreğimde sevdanı taşıdığımı hatırla...Günler, geceler, aylar boyu sana, sevdamın her satırında, her dizesinde, sadece sana yandığımı hatırla.Bazen çaresizlik bağlarmış insanın elini, ayağını, ümitsizlik için de, sana nasıl sımsıkı sarıldığımı hatırla...

Olur ya, birgün beni anarsan; bir film şeridinde ya da kulağına değen bir müziğin namesinde, özlem içinde geçen o günlerimi hatırla...Bir adımda sana koşmak varken, gözyaşlarımda çırpınarak nasıl boğulduğumu ve sana nasıl inandığımı hatırla...Geceler boyu, sıcaklığını yaşayamamış olmamın, buz gibi bir havada sıcaklığına sarılmanın sevincini ve özlemlerin en acımasızına nasıl kahrolduğumu hatırla...

Olur ya, birgün beni hatırlarsan; en içli şarkılarda çıkıp gelirsem aklına birden, hüzün bulutları çökerse yanıbaşına ve bir iç sızısı hissedersen yüreğinde, beni hatırla...Biz baharı kucaklayamadık sevdiğim, sevdasıyla kucaklaşanları gördüğünde beni sakın, sakın unutma...Kördüğümler boğazımda, çaresiz katlanmak zor bu gamlı yazgıma...Bin dualar benden artık sana...Bir veda sözünü bile dile getirirken dudakların yine de sen beni unutma, dalından düşen bir yaprak ya da gözyaşında...Seni çok seviyorum, sakın beni unutma...
Ben bıraktığın yerde, yüreğindeyim!..

[SERAPben]

Sözlerin artık ikna etmediği bu yaşımda, ağlamak da artık zor geliyor.Zoruma gidiyor!..

Benden sana söylemesi zor, yazması kolay bir kelime; Hoşçakal.

Aldatıldığımı bildiğim bu geceden sana son bir yazı, son bir hatıra.
Seni her çağırdığımda, artık yüreğime yumruk atamayacaksın.Ben de bir başkasının yasak bahçesine uğramayacağım.Artık ne gelmeni isteyeceğim ne de kalmanı...

Bu akşam masamdaki tek mumu kendim için yaktım.Senin oturduğun iskemle boş, ev boş...İhanetin resmi boşlukta çizili...

Şimdi sen bir başka masada başka gözlerlesin.Yüreğindeki pembe yalanlar büyüdükçe büyüyor.Karaya çalan pembeler...

Kim kimi kandırıyor bu alemde?Kumdan kalelerimiz her dalgada yıkılıyor.

Kimseyi yolundan döndürecek gücüm yok artık.Dayanıksızım, dayanıksızım...
Olduğun yerde kal...
Hoşçakal!..

[SERAPben]

Sus ne olur!..Ayrılığın bu en hazin sahnesinde dudağından çıkmasın veda sözcükleri.Yakışmıyor sana!..
Yapma ne olur!..Bu gözyaşları ne sana göre ne de bu aşk'a...Yakışmıyor işte!..

Bitti işte...Bırak, gerek yok artık açıklamalara, iki yüzlülük yapmamıza da gerek yok...Ne sen mutluluk dile bana ne de ben sana bir başkasıyla.Biliyorum, dilimiz söylese bile canımız yanar!..Yürek isyan eder ''Saçmalık bu!'' der.Evet saçma sapan birşey olur...
Bırak bitti işte; bu saçma sapan cümlelere gerek yok!..

Hadi git artık...Ayakların geri geri gitse de sen durma!..Devam et yoluna, acımasızlığı oyna biraz...Yüreğine, ayaklarına izin verme geriye bakmak için...

Hadi git artık...Ne olur git!..Ama arkana bakma!..
Biliyorum!..
Bakarsan eğer; yapamayacağız!..
Git artık...Bu kadar eziyet etme bana, canımı yakma...
Biliyorum bana çok kızıyorsun hatta belki de daha şimdiden yüreğinde bana dair sitemli sorular birikti...''Bu kadar mı sevdin beni?Bu kadar mı gitmemi istiyordun?'' diye...
Dilim sana git dese bile yüreğim yalvarmakta ''Gitme Dur'' diyor...
Duymuyorsun, duyamıyorsun!..Ama ben biliyorum cevaplarımı, sen bilmiyorsun!..
''Olmadı sevdiğim; başaramadık, yapamadık, bitti işte...''

[SERAPben]

Tarifi yok bu dünya da bunun için.Hiç yaşanmamış duyguların, hiç bulunmamış kelimeleri gerek anlatmaya...
Söyle diyorsun ama,
Ağzımdan çıkmıyor ki, alfabelere girmemiş o ses.
Bilmiyorum, nasıl söylenir kaybolduğun yerin adresi.
Göstereyim istiyorum, bulamıyorum hiç bir tabloda, varlığının rengini...

Kafam çok karışık...Öğrendiğimiz her şey yanlış mıymış yoksa?
İçtenlik olarak anlatılan, sevmek diye yaşanılanlar,
Neden bu tarifsiz hislerim kadar güzel değillerdi?
Aşk mı, sevgi mi, şefkat mi, dostluk mu?
Hiç birine sığmıyor bu küflü kalıpların...Alışılmışların dışındayım...

O an yaşadım...
Yanağındaki veda öpücüğünde yaşadım...Pamuksu mutluluğu ve gerçek sandıklarımızın kalbimi ikiye bölmesini...
Sana gülümserken ağladım!..
Kokun bile kalırken üzerimde, sevgin nasıl sinmesin yüreğime?

İnsanlar uçamaz diye öğretilmiş bize,
Sana ulaşmak istesem de, yere çakılıyorum her denememde...

Benden ne istiyorsun ki?
Mutluluk mu? Tutabilsem onu vermez miyim sana?
Ama en az senin kadar beceriksizim kumdan kaleler yapmakta.
Ya yıkılırsa...

Keşke rüyam olsan...Bu aptal dünyanın doğrularıyla açıklanamayan o güzel anları yaşasak da doyasıya,
Uyanınca saçma olsak.Gerçek olamayacak kadar saçma...

Keşke rüyam olsan...
Hayatım, işim, hayallerim bensiz kalsa, ben hiç uyanmasan...
Bitmese rüyam!..

[tugi]

bunları siz mi yazıyorsunuz??
yoksa bunlar gidenlerin bıraktıkları sessizlikte ki
çaresiz çığlıklar mı?
bize mi ait yazdığımız sesler?
yoksa başkaların izini üstümüzden silkmeye mi çalışıyoruz?
yazdıkça kendimize mi çoğalıyoruz
yoksa gidenlerin yokluğuna mı?

bazen soruyorum kendime;
ayakta durmamı sağlayan kelimeler mi yoksa gidenlerin özlemi mi??

çok güzel bir yazı olmuş.. yüreğinize sağlık..
yazınızıda burada ki diğer yazıları okurkende aklımda bunlar oluştu..
buraya yazarkende biraz şiir gibi oldu içimdekiler
ben cevabı hala bulamadım...

[SERAPben]

Her gidenin ardından ve her vedalarda içimizde bir çok kelimeler geçer.Beynimizde uluşur o cümleler hemde kulakları çınlatırcasına...Bazen her can yakıcı bu ayrılıklara sitemli sözlerimiz olur ama dilimiz söylemeye kıyamaz, gönlümüz el vermez.Çünkü her ayrılıkta can yanmıştır yanacağı kadar, dil türetse ne olur ki...Ama yine de engel olamayız içimizdeki sözcüklere, kulak tıkamadan, kaçışmadan dinleriz o söyleyemediklerimizi.Dinledikçe de can yanar, yürek kanar ama yinede dinleriz, dile gelmese de, gelemese de kaleme dökülür içimizdeki söyleyemediklerimiz...

Evet yazılar bana ait ama her yeni satırla başlayan bu yazılarda hepimizden bir şeyler var.Hepimizin dile getiremediği, kendimizle başbaşa kaldığımız zamanlarda kendimize itiraf ettiğimiz sözcükler bunlar!..

Ve sizin yazdığınız bu şiir tadındaki yazınız zaten benim demek istediklerimi açıkça özetlemiş oldu.Paylaşımız ve okuduğunuz için teşekkür ederim!..

[cihangir]

keşke rüyam olsan çok güzeldi xD

[SERAPben]

Sağol Cihangir, okuyan gözlerine sağlık...

[SERAPben]

Hava buz gibi...Ve buz gibi içimi titretiyor bu veda sahnesi...

Bilir misin sevgili? Ayrılık yaman bir kelime...Yaşanmışlıkları kutsal bir hatıra gibi emanet saklamak hafızada ya da yok saymak yaşanmamış gibi kabullenmek ne hazindir...

Veda edilince her şey yoluna mı giriyor?
Tek bir ''Hoşçakal'' diyerek hoş mu kalınıyor gerçekten?Bu koca bir yalan, koca bir saçmalık!..

Sonunda o saçma kelime döküldü o çok sevdiğim, öpmeye kıyamadığım dudaklarından...
Ardından bakıyorum, gözümdeki yaşlarla uğurluyorum seni...Geride nasıl bir enkaz bıraktığını bilmiyorsun...Belki de biliyorsun da görmek istemiyorsun.
Gündüzlerim gece olacak artık...Hep üşüyecek bedenim, ruhum...Şehrin ışıkları sönünce ve insanlar derin uykularına dalınca; bir ben kalacağım gecenin koynunda sabahlayan...

Saçmalık bu Hoşçakal kelimesi...
Kim bulmuş bu yalan kelimeyi dalga geçercesine, canı daha çok incitircesine kim bulmuş, kim?
Kimse hoşça kalmıyor işte her vedalaşmada...

Ayrılık yaman bir kelime sevdiğim, benzetmek azdır ölüme!..

[SERAPben]

Büyüklerimizden dinlediğimiz masallardaki gibi değilmiş hayat.Hep mutlu sonlarla biten masallar yokmuş hayatta...
Ne acı değil mi?
Kendimizin içinde bulunduğu masalımızda bile kahraman olamamışız...Beceremedik hiç bir şeyi...

İlk başlarda hep tozpembe görünür herkesin gözüne, kalp atar heyecanla, ritimler ardarda çarpar; dinlediğinde içini kıpır kıpır eden bir şarkıyı tempo tutar gibi...
Büyüsü bir şekilde bozulur sonra...Yerini buruk bir hüzün kaplar.Ritim bozulur, acıya dönük şarkılara yas tutar gibi çoşar gönül...Arkasını gözyaşı bulur...

İşte şimdi tam da böyle birşey halimiz...Saniyelik bir cümle alıyor kendi masalımızı...Tek bir kelime de masalımız bitiyor...Önümüzde dev gibi duran biz'siz bir gelecek...
Korkuyorum, korkuyorsun...
Ama bitmiyor buna rağmen, son bulmuyor bu veda...
Yapraklar üşüşüyor, yokluğumuzun rüzgarı esiyor üzerimize...Bu şehirde bir aşk daha böyle bitiyor...
Biliyor musun; yanından bile gitmekten korkuyorum, önüm karanlık...Masalımızın sonunu hüzünle kapatmak acı veriyor...Veda sahnemiz yaklaşıyor neredeyse; yüreklerimiz pare pare...

Ve son cümle; Elveda!..
Hayat durdu artık gözümde...Zaman durdu, masal bitti...

Şimdi çok iyi biliyorum ki; sonu mutlu sonla biten bir masal yok yeryüzünde!..

[SERAPben]

Bu gece diğer gecelerden çok farklı sevdiğim...Bu gece daha hüzünlü, bu gece daha ağır ve efkarlı benim için...
Konuşamıyorum...Ne olduysa bana o seninle konuşmaktan keyif alan dilim sus-pus oldu bugece...
Konuşamıyorum...

Sessizliğimi dinle bu gece, konuşamadığım cümleleri gözlerimden anla...Beynimin içindekilere anlam ver bu gece...Birazdan çıkıp bu kapıdan bensizliğe yol alacaksın.Kolay olmayacak senin için biliyorum, benim içinde kolay olmayacak bilesin...Ardından göz yaşlarına boğulacağım...
Konuşamıyorum...

Hani bir konuşsam aslında sana ''Gitme'' diyeceğim ama engel olamıyorum sessizliğime...Bu ayrılık değil ölüm bana, bilesin...Her sessizliğim aslında birer çığlık hatta sana ''dur gitme kal'' diye yalvarışımdır aslında...
Konuşamıyorum...

Ağlama ne olur...Ben konuşamasamda ''Hadi bak gözlerime'' son kez ne demek istediğimi bak ve gör gözlerimde...İçimde nasıl fırtınalar kopuyor bir bilsen, bir duysan, bir anlasan sana nasıl ''Kal'' diye feryat ediyor kalbim...
Konuşamıyorum...

Kal dememi bekleyen gözlerini gördükçe kendime kızıyorum konuşamadığım için, bir cümleyi sana çok gördüğüm için kendimden nefret ediyorum...
Ah sevdiğim dilim konuşamazsa da gözlerim ''Gitme, kal'' diyor sana, görmüyor musun?