BİR VEDA HAVASI

[SERAPben]

Ne acıdır bazen hayatın ufuklarında yeni bir yol bulmaya çalışmak kendine.

Sanki kayan bir yıldız gibi,bütün ışığını doldurup heybene,süzülmek öylece incecik bir çizginin rotasında.

Bütün sancılarını ya da bütün mutluluklarını, ne varsa hayatta tuttuğun bir parçacık da olsa,alıp hepsini yanına,karışmak zamanın o bilinmeyen sularına.

Susmak, hem kendi içine hem de dışında kalan her şeye, hiç konuşmayacakmışcasına susmak ve suskunluğunla belki de pek çok şeyi anlatmak alabildiğine.

Belki çok şeyi söylemek isteyip de söyleyememenin belki de çok söyleyip de asıl konuya gelememenin verdiği buruklukla, eğerek başını önüne, en suçludan daha suçlu hissederek kendini, adım atmak bilmediğin bir karanlığa.

Ve o hain kelimeyi kusabilmek dudaklarından, ''hoşça kal...''

İzler bırakarak zamanın kirli surlarında,çekilmek kendi sahillerine.

Acıtarak kimilerinin canını,şaşkınlığa ve hayal kırıklığına uğratarak veda edebilmek...

Tüketerek ömrün boyunca biriktirdiklerini,elinin tersiyle iterek belki de,hiç düşünmeden çekip gidebilmek...

Tutunmak isteyerek, ama tutunacağı bütün dalları görmezden gelerek,süzülmek çaresizliklerin içine doğru.

Seni neyin beklediğini bilmeden,büyük bir cesaretle,bulmak kendini bilmediğin yolların başlangıcında.

Gülebilmek bazen de bu yersiz vedanın hoyratlığına.

Dudağında bir ıslık,yeni bir sayfa açmak,yeni bir sen olmak hayallerinin ve umutlarının taze gölgesinde.

Rast gele yolcu, kolay gele!..

[minis]

Kakaolu, kocaman dilimli bir pastaydın sen. Yüzüme bulaştırarak yediğim..
"Hoşcakal" derken sen, "Kalmalısın" diyemeyecek kadar elime yüzüme bulaştırmıştım 'biz'i..

Güzel yazmışsın. Yüreğine, ellerine sağlık..

[thesin]

Yarınlarım yaralı artık ne söylesem boş..tabut giymiş cümlelerine karşılık....
düşük kemerli bi şaşkınlık kalıyor bende,
tüm bahanelerin kulak ardı bi sigara türünde...
yüzüne düşürdüğün bu kaçıncı maske...
bu kaçıncı intihar süsü verdiği kirpiklerinin gözlerine...
yeter !! yalan !!
tek gerçek...
bu sevdanın üstüne örttüğün karanlığın perdeleridir etrafımızda....
günlerin ikliminde bu kaçıncıdır feleğin ard arda gelen kahrı...
bu SEN misin yoksa benmi tanımadım hala seni...
ateşe ihtiyacı olmayan ışık şahit olsun ki
bu BENDEKİ sen DEĞİLSİN....
SEN olmadan da bu kent var...
girdiğin baharlar için renklerimi taşıyacagım yanımda ...
ilk yanlış ilk köle muamelesi mazuru hala bu aşk için yazdığım satırlardan ÇIKARDILAR ARTIK BENİ....
kulağıma değen ilk ezan sesi tükenip gider...
oysa sen bedeli tamirle ödenen suç olarak kaldın bende...
sen baktıkça aynalar yalanı öğrendi...
ve dile gelen kırmızı beyazdan yana olmadı...
tebessümün değerken caddelere .sehir güldü!!
bu kent ...acısız kıyam mı?
sende ki beni ilk ve son kez ben öldürüyorum...
bir AY TUTULMASI DEVAMI SENDEKİ....
bu elbiseyi sen biçtin ,dikimide giyimide sana ait...
yoo hayır ,hayır kınamıyorum seni...
ama bana uymaz EYVALLAH....
KANINA GİRDİĞİN VE ADINA MEZAR TAŞI YAPTIRDIĞIN BU AŞKIN YILDÖNÜMÜNDE ;
ADRESİNE DEMLENMİŞ BİR TUTKUYLA YAZILAN BEYAZ TENLİ BİR SOKAK ŞARKISI GÖNDERİCEM KENT KOKULU EYVALLAHHHHH.........!!!!!!!!

[SERAPben]

Tşk ederim yorumun için minis

[SERAPben]

''SEN BAKTIKÇA AYNALAR YALANI ÖĞRENDİ...'' thesin eklediğin şiir çok güzel yüreğine sağlık.Teşekkür ederim arkadaşlar zaman ayırıp okuduğunuz ve yorum yaptığınız için

[thesin]

sende sağol serap zaman ayırıp okuman beni mutlu etti teşekkür ederim...

[SERAPben]

Rica ederim

[ravza]

Sanki kayan bir yıldız gibi,bütün ışığını doldurup heybene,süzülmek öylece incecik bir çizginin rotasında.
Serap nedendir bilmiyorum ama yazıyı okumaya başladım sonuna kadar bu cümle aklımdan gitmedi. ne çok şey canlandırdı gözümün önünde ne çok mana taşıyor böyle...
çok güzel ya aldın götürüdün yine

[SERAPben]

Yavaş yavaş kelimelerimi kaybediyorum sanki? Terk ediyor cümlelerim beni, sözcüklerimin sırtı dönük sanki bana...Ne kalır geriye Allah'ım, nasıl yaşarım ki o zaman, nasıl dayanırım kendime, içinde bulunmak zorunda olduğum bu dünya ya nasıl katlanırım ki eğer harflerim beni bırakırsa...

Yazmazsam eğer, yaşadıklarımın tortusunu nasıl kazıyabilirim içimden, yaşamadıklarımın tesellisini nasıl elde edebilirim...

Yazdığım her bir kelime içimdeki bir karanlığı ve her veda havasını yok ediyor, her cümle beni güzelliklere yaklaştırıp, uzaklaştırıyor her türlü çirkinlikten ve dertten...

Kelimelerim kaybolursa nasıl anlatırım uyuyamadığım gecelerimi, nefes alamadığım gündüzlerimi...Kötülüklere karşı nasıl avuturum kendimi!..

Susarsa sözcüklerim nasıl aşarım çıkmaz sokaklarımı, kalemim çekilirse yüreğimden nasıl kurtulurum zindanlarımdan...

Uğradığım haksızlıkların izlerini ne ile silerim kelimelere sığınmazsam, yaşadığım vefasızlıkların, çarptığım nankörlüklerin hasarını nasıl yok ederim yüreğimin dili konuşmaktan vazgeçerse...

Yazdığım her iki kelime içimdeki siyah bir noktayı yok ediyor sanki, yüreğimden dökülen her bir cümle ile eksiklerim tamamlanıyor.Acısı hafifliyor vedaların...
Harflerden çizdiğim tabloları yalnızlığıma hediye ediyorum ben, kendimi yola getiriyorum, ruhumun dağınıklığını toparlıyorum cümlelerimle...

Yazılarımla kendimi kendime anlatıyorum;bir onlar anlıyor
Onlar benim çığlıklarım, haykırışlarım, suskunluğum, başkaldırışım, gözyaşlarım, isyanım, asiliğim...
Onlar ''Ben'' im; ''Ben'' de onların...

Vedalar, hasretler, ayrılıklar, hüzünler ve koca Anılar (ama iyi ama kötü) yazarım sizlere yüreğimin cümleleri olursunuz dökülürsünüz milyarlarca sayfalara...

Hayat; dokunma benim kelimelerime, cümlelerime...Dokunma artık bana!..

[SERAPben]

Gonca canımsın gözlerine ve güzel hislerine sağlık teşekkür ederim

[ravza]

ben teşekkür ederim serap bunları yazıp bize güzel şeyleri anımsattığın için

[SERAPben]

Yazılarım güzel şeyler anımsatıyorsa o zaman ne mutlu bana

[ravza]

[SERAPben]

Damla damla birikti karanlıklar, bitimsiz oldu sonra...Çıkmaya çalıştım bu dipsiz kuyudan.Tutundum yanlara, çekmeye çabaladım kendimi yukarıya,
Yapamadım...

Daha düşüşüme anlam veremiyorum, burdan nasıl çıkarım?
Çarpıp çıktığın kapı aralığında tutsaktım en son...Mevsim değişti sandım, meğer sana üşümüşüm...Sonra efkar bastı evi, dağıttım biraz ortalığı...Baktım yalnızlık boyumu aşmış, bende anılarla vedalaştım...

Her veda da ölür mü bi parçası insanın?
Ölürmüş...

Mevsimlerde hazandı ama yapraklar düşmemişti daha.
Ellerimde bir terkediş, mıhlandım sokağa...
Buruk bir gidiş duruyordu orta yerde ve ben kabullenmiyordum.

Koşar adım geçtim ışıklı caddelerden, sokağının dönemecine kadar, soluk bile almadım sana gelirken.Kapıyı açınca gördüm seni, belki görmesem daha iyiydi!..Gidiyorum diyordu gözlerin ve ben durduramıyordum bakışlarını...

Mevsim sana ayazdı, rüzgar birbirine kattı ortalığı...
Uğultusu sağır etti kulakları, bense duymuyordum kendi çığlığımı haykırmaktan.
Sen duyuyor musun?

Yerle bir oldu eşyalar, hepsi birer birer attı kendini yere.Benim gibi...
Engel olmak istemedim gidişine hiç, benim korkum kendime...

Debeleniyor aramızda ayrılık ''kal'' diye, ben onu çekiyorum yolundan...

Kendime bavulundan yer ararken yakalıyorum beni ve utanıyorum.
Firar saatlerime saklanıyorum sonra, usulca alıkoyuyorum bedenimi ayaklar altından...Tek kelime etmesende anlaşılır sözlerin.Bir eksiliş oluyorsun ses etmeden ömrümden...
Hadi vedalaş kendinle içimde!..
Bir güle güle yok mu bana
Y (Ç)ok mu?

Yaprak misali düştüysem başaşağı,
Ve tutunamadıysam
Hatta ağladıysam bir yandan
Gücüm yettiğince bir hevesle kaldırdıysam başımı
Son seslenişiydi bu nefesimin,
Sana dairliğimin son perdesiydi!..

[SERAPben]

Sana demiştim hep bir gün bu mazlum, bu mahsun sevdadan geriye acı bir yaşanmışlık kalır, yüreğimiz de çocuksu bir hüzün silip atamadığımız.Herşey yasaktı bize, herşey karşıydı bu kokuşmuş dünyada...

Ah be sevgili!..

Hüzünlü bir ses vardır yalnızlığın gecenin karanlığında hatıralarla dinlersin.Gözyaşların yakmaya başlayınca yanaklarını ve yalnızlık bir yılan gibi çökünce yüreğine ayrılığı durdurmaya yetmez nefesin ve akar gider ayrılık...sen sessizde izlersin...

Biz bu aşkı taşıyamazdık bu kirlenmiş, bu kokuşmuş dünya da yeşermezdi.İnan umutlarımız, yarınlarımız bizi beklentilerimiz harcadı, tüketti.Yaralarımızı sarmak isterken daha bi yaraladık birbirimizi kanadık, kanattık ve yitirdik herşeyi...

Şimdi unutmasakta unutmuş gibi yapacağız,
Ve sen yüreğimde tamamlanmamış bir öykü olarak yaşayacaksın!..