hayatımdan cok memnunum.her istediğimi yaptım,her aklıma geleni..hiçbişey içimde kalmasın istedim ve öle oldu..şimdi haytım cok i ama eşim yanımda değil artık gelse diyorum.6 ay kaldı arkadaşlar..gidişi dün gibi aklımda nasıl yaşıcam dedim giderken..söylesene nasıl nefes alıcam senden ayrı??? ama 9 ay su gibi geçti..biliyorum bu 6 ayda geçicek..ve hayatım bundan daha güzel olacak
hep çekip gidesim gelir...
çekip gittiğimde olur çoğu zaman...
bildiğim bir şey var ...
nereye kaçarsan kaç
ruhunu benliğini terkedemezsin..
kaçmak çözüm değil, gitmek çözüm değil..
ama aciziz işte hep çekip gidesimiz gelir
gideriz de sonuç değişmez
bu arakar sürekli çekip gidiyorum... kafamdakilerden kurtulacağımı zanndiyorumm.. ama dönüp dolaşıp aynı yerime gelmek zorunda kalıyorum.. istanbul beni bırakmıyor...
mutluluk ince bi çizgi. gerçekten incecik bi çizgi. bakmışsın ufacık bişey ne kadar mutlu etmiş veya ufacık bişey başına yıkmış koca dünyayı. ama insanın yine kendinde kalması gerek. kayboldun mu bulması pek kolay olmuyor doğrusu
sinan yazdı:mutluluk ince bi çizgi. gerçekten incecik bi çizgi. bakmışsın ufacık bişey ne kadar mutlu etmiş veya ufacık bişey başına yıkmış koca dünyayı. ama insanın yine kendinde kalması gerek. kayboldun mu bulması pek kolay olmuyor doğrusu
haklısın sen de..insanın kendinde kalması gerek..ne güzel söylemişsin öyle..
içinde bulunduğum durumu ifade edecek kelime bilgim yok ki türkçem çok iidir mutsuz bile değilim yıkkınım yalnızım ölümden kaç kere döndüm yaşamak mı bu.....
ben hayata karşı yaşıyorum sırf ona inat...sevdiğim insanların benden nefret etmesine inat...ben seviyorum ya o bana yeter...çok acı çektiğimi söylemek zorundayım senin gibi yorgunum.ama acıları yaşamadan kendimizi nasıl tanıyacağız?acıyı da sev...ölümü de...ben öyle yapıyorum...