Günlükcüm her geçen gün, gece lehime işliyor sanki. Biraz daha uzaklaşıyorum!.. Karman çorman bir hayatı seçmiş yaşıyorum işte. Ama olsun ben seviyorum bu karman çormanlığı.. Dev bir puzzle'a benzetiyorum kendimi hep bir parçası eksik konmuş torbaya. Bense o parçayı bulmak üzere yollarda...yollarda...yollar..
Sanırım bu günlük bu kadar hoşçakal, dostçakal sen... Ve dilimde şu şarkı ile:"Aşk kırıntısıyla doymaktansa, neyse boşver..

eyvallah...