Gidenlere...

[SERAPben]

Aslında iyi oldu gidişin...
Gidişinle her istediğine, istediğinde sahip olamayacağını öğrendi içimdeki arsız deli kız!..
Her kayan yıldızda tutulan dileğin, her gün duaya katılan isimlerin, hakettiğinde fazlasını mutluluğu için vermenin onu getirmeyeceğini öğrendi.
''Seni Seviyorum''ları ne kadar çok, ''Hayır''ları ne kadar az kullandığımı da öğrendi elbette.

Aslında iyi oldu gidişin...
Gidişinle sensizliğin acısı dolanırken her sabah parmak uçlarıma, bensizliğin sancısı kürtajla alınmış bir aşkın doğamamış ellerinin vicdanıya oturdu sol tarafına.
Belki gerçekten terk edebilseydim seni, yokluğumda aynı yere oturabilecek değerim gururunu kırmana yardım edebilirdi.
Ama ben hep sana aittim.
Ve bunu ilgi isteyen bir çocuğun ağlamadan istediğini alması gibi, daha istemeden sana söylerdim.
Alıştın, arsızlaştın...
Canımı acıttın...

Aslında iyi oldu gidişin...
Zamanla tabuların insan hayatındaki önemini öğrendim.
Terkedilmişlerin nefret ederken bir yandan, bir yandan unutamamışlığını nasıl gizlediğini öğrendim.
Yeni bir nefesin yerini doldurmasa da, acılarını hafifleteceğini öğrendim.
Zamanla buğulu camlara adını yazmayı alışkanlık haline getiren ellerim, aslında adımı yazması gerektiğini öğrendim.
Benimsememem gerektiğini öğrendim...
''En Yakınımsın'' cümlesini söylerken, ''En Yakınıyım'' diyebilmenin gerekliliğini, çocukluğumun tertemiz gülüşlerini teslim etmenin benim tercihim olduğunu ve hep yanlış tercihler yaptığımı da öğrendim elbette.

Aslında iyi oldu gidişin...
Aradığında açmayacağıma dair verdiğim sözlerin anlamsızlığını öğrendim aramadığın her günde.
Bir gün ''Affet Beni Yaptıklarım İçin, Döndüm..'' dediğinde sonu hep kavuşmalarla bitecek olan red sahnelerinin hep hayalimde kalacığını öğrendim.
Tanışacağım hiç kimsede sendeki gibi kalbimin atamayacağını, konuştuğum hiç kimsede sendeki gibi ruhumun havalanmayacağını öğrendim.
Yanımdayken acıların nasıl kolay, imkansızların nasıl yakın olduğunu öğrendim.
Oysa şimdi hiç olamayacağı gibi...

Aslında iyi oldu gidişin...
Artık hıçkıra hıçkıra ağlamamayı öğrendim.
Unutulmaya yüz tutmuş gururumu artık takınmanın vaktinin geldiğini, bazen gururu yüzünden çok şey kaybetmiş insanların bazen de gururu yüzünden çok şey kazandığını öğrendim.
Beni kaybetmeyi senin seçtiğini öğrendim.
Sana sunduğum onca seçeneğe rağmen gitmeyi, beni hayatından çıkarmayı seçen birine daha fazla değer verip kendimi küçültmeyi bir tek içimdeki aşkın bana yaptırabileceğini öğrendim.
Ama o aşkın yıpranabileceğini sen hiç öğrenemedin...

Gidişin iyi oldu sevgilim...
Bu gün sensizliğimin/bensizliğinin bilmem kaçıncı günü.
Sevgimiz değişmesede büyüyoruz günden güne.
Ve gittikçe zorlaşıyor geri gelmek biliyorum...

Aslında gidişin gerçekten iyi oldu sevgilim...
Bu gün sensizliğimin/bensizliğinin bilmem kaçıncı yıl dönümü
Oysa ilk günden pek bir farkı yok bunların ve bundan sonrakilerininde olmayacağı gibi.
Ama artık Sevgilin sana ''dön'' demiyor, sahiplenmiyor ve şımartmıyor seni sevgisiyle.
Tabularını oluşturmaya başladı ve o hiç görmediğin gururunu takındı.
Sevgisi değiştimi Sevgilinin bir sen bilirsin değişmediğini.
Artık sana da, sevgine de inancı yok.
Bunu benden duymazdın aslında sevgilim ama sorumlusu sensin.
İyi oldu gidişin...
Bende gidersem artık iyi olacak sevgilim...

[SERAPben]

Gidenlerin ardından öğrendiğimiz ve öğreneceğimiz çok şeyler var aslında ve şu da var ki gidenin ardından bakmak,beklemek yersizdir artık...

[vazgecemem]

Şiirin çok güzeldi Serap.Haklısın ki gidenin ardından çok şey öğrendik vede öğreneceğiz.Kim bilir belkide giden daha güzel bir gelecek bırakmıştır bize...

[SERAPben]

Okuduğun için ben teşekkür ederim Deryacığım,seninde dediğin gibi ''Kim bilir belkide giden daha güzel bir gelecek bırakmıştır bize...'' evet kim bilir belkide doğru olan da budur.

[brandonlee1978]

YA arkadaşlar şiir iyide gerçekten iyi mi oldu şimdi bu gidiş zaten evde kimse yok moralim bozuluyor en iyisi ben biraz daha yazayım....

[SERAPben]

Cengiz zahmet edip okumuşsun da anlamadığım sırf can sıkıntısından bu yazıyı yazıyorsan ki bu da ayrı bir ilginçlik,bence canın sıkılıyor diye yazma zaten!..

[SERAPben]

Susmaların bir sonbaharı olurmuş meğer,
Yapraklar candan koparmış, can dipsiz feryatlardan...

Yarım kalmış bir sözüm vardı, dinlemedin...Gittin!..
Hoyratça hırpaladığın masum zamanlarda küstürmüştün, benim gerçeğimi bir yürek dolusu ağlarken avuçlarında, gözyaşlarımda hiç gizlemedim ki aşkı...Gecelerin şerrine kapılır da, iki çift lafında sus olur mu sandın yoksa?Bir daha hiç ağlamaz mı sandın, avuçlarından düşerse...
Buz gibi bir soğuk yağmur damlasıyla, kilitlerken dudaklarımda baharı, ruhunun çıplak, yalnız kışları geçer mi sandın yoksa?

Dinlemedin...
Susmaya alışkındı oysa, sana çoğalttıklarım...keder içinde, hazin sabırlar doğururken bir dokunsam anlardın, canım nasıl da kırgın...

Susmaların ne çok kalabalığı varmış meğer, ''gitme'' içindeki en yalnız kelime...

Dinlemedin...
Sesin bıçak gibi kestiğinde, ömrüm yüz çevirdi benden, yine de, içinde sen varsın diye beyaz bir masalla avutmadım yüreğimi...
Sözlerin tuz basarken yarım kalmışlığımın çıkmaz yollarına kocaman dağları sımsıkı tuttum içimde...Ufacık bir taş parçası düşürmedim ayak izlerine...

Yarım kalmış bir sözüm...dinlemedin...Şimdi son nefesini veremiyor aşk, bende...(sende olmadığı kadar...)

Gelişi güzel ayrılıklardı benimki...Senin kadar esaslı hiç gitmedim senden!...

[sehrikalp]

Serap, çok derindi. Çok hassas satırlardı. İnce bir buz tabakası yazıların, üzerinde yürümeye kalkan düşüverir boşluğa kırılan buzlar arasından.

[SERAPben]

Serkan yorumun onure etti beni teşekkür ederim yürekten.

[SERAPben]

Biliyorum zamanı geri alamayacağım.Seni içimde öldürmeden önce son kez o zamana gideceğim...Herşeyi tekrar yaşayacağım...Hep yaşadım zaten ama bu sefer ki farklı olacak!...
Seni öyle yaşayacağım ki yanımdaymışsın gibi son kez doyacağım sana.Hiç doymamışken bu sefer kandıracağım kendimi hayalinle...İnanacağım biliyorum!..
Sonkez tutacağım elini,
Sonkez bakacağım gözlerine,
O gülümseyişini izleyeceğim saatlerce bıkmadan.
Hep duymak istediğin ama söyleyemediğim şeyi sefer hayaline söyleyeceğim...
Sen haketmedin bunu duymayı ama o beni hiç yalnız bırakmadı, hep benimleydi...O hakediyor sevgilim...
Hayalinle bile o kadar zıtsın ki, öyle uzaksın ki bana...
Seni Seviyorum, hep sevdim, deli gibi sevdim...
Sen benim güzel gözlüm olacaksın, güzel gözlüm olarak kalacaksın hep!..
Şimdi gidiyorum!..
Sensizlikten bile kaçıyorum...
Sana geride gözyaşlarımı bırakacağım.
Onu bile haketmedin sevgilim!..
Bak sana hala ''Sevgilim'' diyorum, silmeyeceğim kalbimden seni,
Kalbim durana kadar onun bir köşesinde hep kalacaksın
Elveda bitanem, elveda herşeyim
Ben artık gidiyorum...

[SERAPben]

''Sen aşkın acemisisin Sevgili...O yüzdendir kıymet bilemeyişin!..''

[SERAPben]

Kaçıncı yanılışım bu!..
Bir tekneye atlayıp da denizin, o en erişilmezin ortasında kaçıncı yalnız bırakılışım!
Gücüm yok,
Takatim yok alıp da elime kürekleri çekecek,
Çekip de kürekleri geri dönecek!..

Böyle bi çare, böyle yalnız, böyle ıssız...
Kaldım daha önce de evet ama bu hani tamda tamam derken bir kere daha işte!..
Heveslerim, umutlarım, tüm mutluluklarım alındı yine ellerimden,
Çalan kim?
Kapıp kaçan kim?
Koşsanıza peşinden, yakalasanıza!

Kaybettim ruhumu, hükümsüzdür...
Yazdım yüreğime kalın puntolarla, gördünüz mü?
Düşününce şimdi nasıl da zor geliyor, hayat boyu süreceğini bildiğim o mahkeme kapısından girmek içeri,
Hakkımı aramaya kalkmak,
Hiç bitmeyecek bir kitabın ön sözü olarak kalmak olacak, biliyorum!..
Önsöz okunacak, sırası geçecek ama kitap hiç bitmeyecek!..

Biliyorum, yaşadım çünkü!
O giriş paragrafındaki en afilli cümle oldum daha öncede.
Ağlayarak okumak, okuduğunu anlamak öğretildi bana, girdiğim bütün türkçe derslerinde...

Ahhh çocukluğum,
Ahhh kanayan dizlerim.
Fasülyedenmiş verdiğin acı, yüreğim kanıyor artık,
Bilir misiniz acısını.

Hepiniz mi kaçırdınız dersleri söyleyin!
Hep birlikte mi kaçtınız okuldan anlatın!
Nerdeydi aklım?

Kocaman bir sınıfın içinde, kahverengi bir sıranın üstünde, dev gibi bir yalnızlıkla otururken; kimdi gözlerimi kapatan, görmeyeyim diye daha en başından en sonunu!..
Toplayıp da gücümü atabilseydim üstümdeki o karabasanı, görebilirdim şimdiki bu eşsiz yalnızlık senfonisinin ilk parçalarının yapa boza nasıl bitirmeye başlandığını taaa o zamanlar...

Uzun cümlelerden sıkıldım!
İçerimdeki sızıyı kalabalık kelimeler eylemleriyle çoğaltmaktan yoruldum!
İçinden çıkamadığım bu kuyudan, çıkmak için güç aldığım her elin terkinden usandım!..

Demiş ya, kim demişse işte;
''Herkes Hakettiğini Yaşar'' diye
Ağzımın payını aldım
Hakkım da
Mavi ütopyalarım iç ceplerimde...

Şimdi;
Ben çekiliyorum...
Hayat ziyade olsun sana!..

[SERAPben]

Kaç kez gittim senden!..
Yenilgiler yalnız yaşanırdı ve sen her zamankinden daha çok yoktun.
Sensizliğin hiç bir türüne alışamadığımı bilirdin, ama yoktun!..Her zamankinden daha çok yoktun ve benim sana vurulduğumda kesilmemiş cezalara karşı nasıl savunmasız olduğumu bilirdin.

Kaç kez gittim senden!..
Yine sana döndüm, her defasında sana döndüm, zemherilerde yere düşürülmüş bir çiçek kadar çaresizdim; üşüyordum ellerin olmayınca tenimde.Yenilgiler yalnız yaşanırdı ve sen her zamankinden daha çok yoktun.

Kaç kez gittim senden!..
Kendimden gittim, tanımlanmamış yenilgilerimde tek bedeli sensizlikti de ben sensiz yapamazdım; yaşayamazdım iflasını gözlerimde.
İşte bu yüzden, yalnızca bu yüzden kaç kez yine sana döndüm.Kendimle döndüm, sen olmadın.
Her yeni buluşmada biraz daha benimdin ve sen her zamankinden daha çok yoktun.
Kimbilir hangi mevsimlerde unutulmuş bir şarkıydı dudaklarını kanatan.Yanlış basılan notalarda ben hiç olmadım, saklama sakın!..

Kaç kez gittim senden!..
Kendimden gittim sonunda.Tanımlanmamış yenilgilerdi.Bedeli sensizlikti de ben sensiz yapamazdım; yaşayamazdım iflasını gözlerimde.
Sen uzaklıklarda kendini arardın; benim yakınlıklarımsa yalnızca sanaydı.Yalnız kurulmuş denklemlerde çözüm aramak yakışmazdı sana.Olmazdı sevdiğim!..
Her sözün ayrılık üzre fermanlandı ve sen her zamankinden daha çok yoktun

Kaç kez gittim senden!..
Yine sana döndüm, her defasında sana döndüm.
Ellerimi eski sıcaklığınla tutman yeterliydi, bilirdin ama sen her zamankinden daha çok yoktun.
Kaç kez gittim senden,
Kaç kez sana döndüm.

Anlatmak yetmez sevdiğim ve anlamak yetmez.
Birgün sensizliği sana bırakıp düşersem toprağa, korkuyla uyanacaksın gecenin bilinmez bir yerinde.Gözlerinde çiğ tanesi ıslaklıklar.
Buz kesecek elin, ayağın.Sarsılacaksın!..

Bir anı seçeceksin kendine; bu kez hayal olma sırası bana gelecek.
Dudaklarında çok sevdiğimi bildiğin o şarkı...Son kez benden duyacağın şey ''Seni Seviyorum'' olsun...
Ve artık gidiyorum!
Bir daha dönmemek üzere!..

[SERAPben]

Yine bir sonbahar rüzgarı, yine bitmeyen bitemeyen bir hazan...

Kalbin yürek burkan acısı;
Ne bir sevinç nidasında ömür ne de son demli fasılında.Kalp feryattadır dile gelmiştir bir kere susturmak ne çare.İsyan çığlıkları vardır kalpte!...Dilinde keskin sitemler, acı dolu sözler tüm gidenlere...
Gidenlerin ardından kurulan devasal orkestra ve yine aynı tatta olan, yürek burkan o bildik senfoni.Duyuyorum!..müzik başladı.Can çekişiyorum!..

Yanlızlığın yürek burkan acısı;
Gidenleri sevmedim ömrümde, hemde hiç sevmedim! Giden benmiş aslında kendimle bir başıma kalan benmişim!..Silmek için gözyaşımı aynalara her bakışımda o hüzün mavisi yağmurları tek tek avuttum ellerimle...Kırmızı bir hasrete cellat kesmiş gönüller, ayaz gecelere inat daha soğuk yalnızlığı bırakmışlar başucumda.
Geceler benimle yarışıyordu sanki..''Hangimizin daha sessiz tenhalığı var?'' der gibi.Başım çatlıyordu oysa bu tenhalıktan.Gücüm yoktu yarışmaktan!..Ve sesim duyulmuyordu.Can çekişiyordum!...

Ey benim hüzün mavisi yağmurlarım;
Yalnızlığım, sessiz tenhalığım, devasal orkestram yürek burkan senfonim!
Bir başımıza kalınışlarım!..
Kapatmadan bu sahneyi yine
Hep sizeymiş yolculuklarım, yolculuklarım hep size...
Gidenleri sevmedim ömrümde!
Bu sitemlerim söz geçmeyen gönlüme!...

[SERAPben]

Neye yarar çok sevmek, geceleri sana sarılıp yatamamak, sabahları gündoğumu ile birlikte o masum uykulu halinle seni izleyememek, o aklımdan bir an olsun çıkaramadığım ve adına ''güzel gözlüm'' dediğim gözlerin aklımı perişan ederken söylesene neye yarar bu kadar çok sevmek...

Anlamsızlaştırıyorsa hayatımı sensiz yaşamak ve acıların en büyüğü ile bırakıyorsa savunmasız çırıl çıplak, ömrümce sensiz mahkum yaşamayı vaad ediyorsa bu kahrolası hayat, cennetim değil cehennemim olacaksa, kısa ve derin olmayan nefeslerde boğuyorsa gözlerinden uzak olmak neye yarar bu kadar çok sevmek...

Bunca severken seni hala inandıramamışsam ve tutup yalan tüm bu süslü kelimelerin, sevmelerin oyundan ibaret diyebiliyorsan, tüm masumluğuma suçlu muamelesi gösterebiliyorsan, sevmenin ötesi bir boyuta ulaşmışken, tapmışken, yürüdüğün yollara yüz sürmek için deli olmuşken hala ''yalancısın'' diyebiliyorsan neye yarar bu kadar çok sevmek!..