çok üzgünüm çoook değer verdiğim bir arkadaşım beni bir ortamda gördü ve slm vermedi neden öle yaptı çözemedim acaba bilmedem bişi mi yaptım o na kalbini mi kırdım çoooookkk üzgünüm ağlamaklıyım
kalbim yanıyo günlük içim acıyo..kendi kendimi iyi olmaya zorluyorum ama bu bunalım havasını üzerimden atamıyorum...bana neler oluyor böyle??????????????????????
bugün yapmam gereken çok iş var ve başlamak için neyi bekliyorum bilmiyorum...zamanı yetiştiremeyeceğim bu gidişle:(iyisi mi kalkıp başlamak nede olsa en bitmeyen iş başlamamış olduklarımız öyle diil mi:)
sevgili günlük bugün bi sürü şarkı çaldım
konsere gitmek istiyorum murat yılmazyıldırım'ın. ama biri daha gelmeli o gelmden gidemem galiba. onu çok özlüyorum şuanda karşımda ama dokunamıyorum ... bazen düşünüyorum ya hiç bulamasaydım onu? sadece beklenen olacaktı adı ama şimdi gerçek o ve benim NEFESİM...
Sevgili günlük...
Bu günlerde hayatı bırakmaya çalışanlarla uğraşıyorum.
Hayatı sadece biraz zor olduğu için bırakanlara ya da bırakmaya çalışanlara inanamıyorum.
Evet belki ben anlamam hayat zorluklarını.Fakat benim de hayatım dört dörtlük gitmiyo
Ama duygular karşıma çıktığında aralarından sadece mutlulukları seçiyorum.Cımbızla seçilebilecek kadar az olsada yinede ben böyle yapıyorum.Dostlarıma yani sizlerede bunu tavsiye ediyorum.
Dostlarım elinizde çok az mutluluk olsada "elinizdekilerin kıymetini bilin"
Bugun u hic sevmedim yaa... Nedeni ise dun ki galataray macı... Yenip uefa ya gidecektik ama yenemedik dolayısı ile elendik uzgunum yaa... Baska bahara... Onumuzdeki sezon bakalım olacak mı? Benim hala umudum var...
sevgili günlük...
üzerimdeki ölü toprağını atmaya ve hayata tutunurken zevk almaya çalışıyorum..nereye kadar sürdürebilirim bilmiyorum başarabilirmiyim onu da bilmiyorum ama belki mutlu olma şansını bulurum...denemeye değer..yılmacam işteeee
odama bu sabah ışık girmiyor sanki..gözlerimi açarken kalkmaya mecalim olmadığını hissediyorum..beni neşelendirecek birşeyler mesela kuş cıvıltıları arıyorum..duyamıyorum..martıların o keskin ve korkunç çığlıkları var sadece..başımı yastığa tekrar koyuyorum..binbir senaryo geçiyor gözümün önünden..sen geçiyorsun..kendi yazdığım senaryoya inanıp üzülüyorum..bu ışıksız bu loş sabahta tekrar uyumak üzereyken telefonum çalıyor..sen arıyorsun..yaşadığını farketmenin bile verdiği büyük bir sevinçle yataktan fırlıyorum..aslında oda,dışarısı aydınlıkmış..bakmayı bilene...